OsmanliTurkcesiSozlugu

akmişe (A.) [ﻪﺸﻤﻗا] kumaşlar.
akrabâ (A.) [ءﺎﺑﺮﻗا] akraba, yakınlar.
akran (A.) [ناﺮﻗا] yaşıtlar.
akreb (A.) [بﺮﻗا] en yakın.
akreb (A.) [بﺮﻘﻋ] 1.akrep. 2.saat ibresi.
akrebek (A.-F.) [ﮏﺑﺮﻘﻋ] saati gösteren ibre.
aks (A.) [ﺲﮑﻋ] yansıma, akis.
aks -i müddeâ [ﺎﻋﺪﻡ ﺲﮑﻋ] çatışkı.
aks -i sedâ [اﺪﺹ ﺲﮑﻋ] yankı.
aksâ (A.) [ﯽﺼﻗا] uzak, en son.
aksâ -yı emel [ﻞﻡا یﺎﺼﻗا] ülkü, ideal.
aksâ -yı şark [قﺮﺵ یﺎﺼﻗا] Uzakdoğu.
aksâm (A.) [مﺎﺴﻗا] kısımlar, bölümler.
aksâm -ı sâire [ﻩﺮﺋﺎﺱ مﺎﺴﻗا] diğer kısımlar, öbür bölümler.
akser (A.) [ﺮﺼﻗا] en kısa.
aksetmek yansımak, vurmak.
aksî (A.) [ﯽﺴﮑﻋ] 1.inatçı. 2.ters, zıt. 3.huysuz.
aksülamel (A.) [ﻞﻤﻌﻝا ﺲﮑﻋ] tepki, reaksiyon.
aktâ’ (A. [عﺎﻄﻗا] 1.kesmeler. 2.beylik araziler.
aktâb (A.) [بﺎﻄﻗا] 1.kutuplar. 2.azizler. 3.efendiler.
aktâr (A.) [رﺎﻄﻗا] taraflar, yöreler.
aktâr-ı cihân [ نﺎﻬﺝ رﺎﻄﻗا] dünyanın her tarafı.
akûr (A.) [رﻮﻘﻋ] azgın, kudurmuş, saldırgan.
20