OsmanliTurkcesiSozlugu

A
â (F.) [ﺁ] 1.ünlem edatı ey, hey. 2.iki kelimenin arasına girerek, anlamı
pekiştiren yeni kelimeler türetmeye yarayan orta ek.
a’dâ (A.) [اﺪﻋا] düşmanlar.
a’dâd (A.) [داﺪﻋا] sayılar.
â’ik (A.) [ﻖﺋﺎﻋ] engel.
a’lâ (A.) [ﯽﻠﻋا] en yüksek, en yüce.
a’lâf (A.) [فﻻﺁ] otlar.
a’lâl (A.) [لﻼﻋا] 1.hastalıklar. 2.sebepler.
a’lâm (A.) [مﻼﻋا] 1.bayraklar. 2.özel isimler.
a’lem (A.) [ﻢﻠﻋا] en iyi bilen.
a’mâ (A.) [ﯽﻤﻋا] kör.
a’mâk (A.) [قﺎﻤﻋا] derinlikler.
a’mâl (A.) [لﺎﻤﻋا] işler, ameller, davranışlar.
a’mâr (A.) [رﺎﻤﻋا] 1.ömürler. 2.yaşlar.
a’nî (A.) [ﯽﻨﻋا] yani.
a’râb (A.) [باﺮﻋا] Araplar, çöl arapları.
a’râbî (A.) [ﯽﺑاﺮﻋا] çöl arabı.
a’râz (A.) [ضاﺮﻋا] belirtiler.
2