OsmanliTurkcesiSozlugu

ıhlamur (Yun.>A.) [ رﻮﻡﻼﺧا ] ıhlamur.
ık’âd (A.) [ دﺎﻌﻗا ] oturtma.
ıkd (A.) [ ﺪﻘﻋ ] 1.dizi. 2.kolye, gerdanlık.
ıklîm (A.) [ ﻢﻴﻠﻗا ] iklim.
ıktıdâ (A.) [ اﺪﺘﻗا ] uyma.
ırdâ (A.) [ عﺎﺽرا ] emzirme, süt verme.
ırk (A.) [ قﺮﻋ ] 1.soy, ırk. 2.damar. 3.kök.
ırk -ı ahmer [ ﺮﻤﺣا قﺮﻋ ] kızılderili ırkı.
ırk -ı ebyaz [ ﺾﻴﺑا قﺮﻋ] beyaz ırk.
ırken (A.) [ ﺎﻗﺮﻋ ] ırk bakımından.
ırkî (A.) [ ﯽﻗﺮﻋ ] ırk ile ilgili.
ırz (A.) [ ضﺮﻋ ] namus, iffet.
ırzâ (A.) [ عﺎﺽرا ] emzirme, süt verme.
ısdâr (A.) [ راﺪﺹا ] çıkartma.
ısfırâr (A.) [ راﺮﻔﺹا ] sararma.
ıskât (A.) [ طﺎﻘﺱا ] düşürme.
ıslâh (A.) [ حﻼﺹا ] düzeltme, iyileştirme, reform.
ıslâh etmek düzeltmek, iyileştirmek.
ıslâhât (A.) [ تﺎﺣﻼﺹا ] düzeltmeler, iyileştirmeler, reformlar.
ıslâhpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘ حﻼﺹا ] ıslah edilebilir, iyileştirilebilir.
I
197