OsmanliTurkcesiSozlugu

hürr (A.) [ ﺮﺣ ] özgür.
hürriyet (A.) [ ﺖیﺮﺣ ] özgürlük.
hüsam (A.) [ مﺎﺴﺣ ] kılıç.
hüsn (A.) [ ﻦﺴﺣ ] güzellik.
hüsn-i ahlak (A.-F.) [قﻼﺧا ﻦﺴﺣ ] güzel ahlak.
hüsn-i idare (A.-F.) [ ﻩرادا ﻦﺴﺣ ] iyi yönetim, iyi idare.
hüsn-i kabul görmek iyi karşılanmak.
hüsn-i kabul göstermek ilgi göstermek, iyi karşılamak.
hüsn-i sûret (A.-F.) [ ترﻮﺹ ﻦﺴﺣ ] 1. yüz güzelliği. 2.en iyi biçim.
hüsnü kabul göstermek bk. hüsn-i kabul göstermek.
hüsr (A.) [ ﺮﺴﺧ ] zarar.
hüsran (A.) [ ناﺮﺴﺧ ] 1.zarar. 2.hayal kırıklığı.
hüsranhîz (A.-F.) [ ﺰﻴﺧ ناﺮﺴﺧ ] zarar dolu, hüsran dolu.
hüsrev (F.) [ وﺮﺴﺧ ] hükümdar, padişah.
hüveydâ (F.) [ اﺪیﻮه ] açık, aşikâr, besbelli.
hüviyyet (A.) [ ﺖیﻮه ] asıl, kimlik.
hüzn (A.) [ نﺰﺣ ] hüzün, üzüntü.
hüznengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا نﺰﺣ ] hüzün veren.
hüzzam (A.) [ ماﺰﺣ ] Türk musikîsinde bir makam.
196