OsmanliTurkcesiSozlugu

hükmünü almak yerine geçmek, gibi olmak.
hüküm vermek kesin karar vermek.
hükümat (A.) [تﺎﻡﻮﮑﺣ] hükümetler.
hükümdar (A.-F.) [ راﺪﻤﮑﺣ ] padişah, sultan, hüküm sahibi.
hükümdârî (A.-F.) hükümdarlık.
hükümet (A.) [ ﺖﻡﻮﮑﺣ ] 1.hükümet. 2.hakimiyet. 3.devlet.
hükümet sürmek hakim olmak, hükmetmek, hüküm sürmek.
hükümet-i müstebide [ ﻩﺪﺒﺘﺴﻡ ﺖﻡﻮﮑﺣ ] istibdat hükümeti.
hükümran (A.-F.) [ ناﺮﻤﮑﺣ ] hüküm süren, hakim olan.
hükümran olmak hakim olmak.
hükümrânî (A.-F.) [ ﯽ ﻥاﺮﻤﮑﺣ ] hüküm sürme, padişahlık.
hülâsa (A.) [ ﻪﺹﻼﺧ ] özet.
hülâsa etmek özetlemek.
hülâsatan (A.) [ ﺔ ﺹﻼﺧ ] özetle, kısaca.
hümâ (F.) [ ﺎﻤه ] 1.zümrütüanka. 2.devletkuşu.
hümâyûn (F.) [ نﻮیﺎﻤه ] 1.kutlu. 2.padişah ile ile ilgili.
hüner (F.) [ ﺮﻨه ] sanat, ustalık, beceri.
hünermend (F.) [ ﺪﻨﻡﺮﻨه ] marifetli, becerili, hüner sahibi.
hünkâr (F.) [ رﺎﮑﻨﺧ ] padişah.
hünsâ (A.) [ ﯽﺜﻨﺧ ] 1.erkek ve dişi organları üstünde bulunduran. 2.nötr.
hür (A.) [ ﺮﺣ ] özgür.
hürmet (A.) [ ﺖﻡﺮﺣ ] saygı.
hürmetkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺘﻡﺮﺣ ] saygı duyan.
195