OsmanliTurkcesiSozlugu

hûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﺧ ] 1.salkım. 2.başak.
huşk (F.) [ ﮏﺸﺧ ] kuru.
huşksâlî (F.) [ ﯽﻝﺎﺱ ﮏﺸﺧ ] kuraklık.
huşû (A.) [ عﻮﺸﺧ ] 1.alçakgönüllülük. 2.Tanrı’ya karşı korku ve saygı duyma.
huşûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﺸﺧ ] haşinlik, sertlik.
huşyâr (F.) [ رﺎﻴﺸه ] akıllı.
hutût (A.) [ طﻮﻄﺧ ] 1.hatlar, yollar. 2.çizgiler.
hûy (F.) [ یﻮﺧ ] huy.
huzme (A.) [ ﻪﻡﺰﺣ ] demet.
huzûr(A.) [ رﻮﻀﺣ ] 1.hazır olma, bulunma. 2.rahatlık.
huzzâr (A.) [ رﺎﻀﺣ ] hazır olanlar, bulunanlar.
hüccet (A.) [ ﺖﺠﺣ ] delil, belge.
hücec (A.) [ ﺞﺠﺣ ] deliller, belgeler.
hüceyrat (A.) [ تاﺮﻴﺠﺣ ] hücrecikler.
hüceyre (A.) [ ﻩﺮﻴﺠﺣ ] hücrecik.
hücre (A.) [ ﻩﺮﺠﺣ ] 1.odacık. 2.hücre, canlı organizmaların en küçük yapıtaşı.
hücum (A.) [ مﻮﺠه ] saldırı, akın.
hücürât (A.) [ تاﺮﺠﺣ ] hücreler.
hüdhüd (A.) [ ﺪهﺪه ] çavuşkuşu, ibibik.
hükemâ (A.) [ ﺎﻤﮑﺣ ] bilgeler, hakîmler.
hükkâm (A.) [ مﺎﮑﺣ ] hakimler.
hükm (A.) [ ﻢﮑﺣ ] hüküm, emir, kesin karar.
hükmünde yerinde, gibi.
194