OsmanliTurkcesiSozlugu

hulk (A.) [ ﻖﻠﺧ ] huy.
hulkum (A.) [ مﻮﻘﻠﺣ ] boğaz.
hulûl (A.) [ لﻮﻠﺣ ] gelme, gelip çatma.
hulûl etmek gelmek, gelip çatmak.
hulûs (A.) [ صﻮﻠﺧ ] içtenlik.
hulûskâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺹﻮﻠﺧ ] yağcı, dalkavuk.
hulyâ (Yun.>A.) [ ﺎﻴﻝﻮﺧ ] hülya, hayal.
hum (F.) [ ﻢﺧ ] küp.
humâr (A.) [ رﺎﻤﺧ ] mahmurluk.
humekâ (A.) [ ﺎﻘﻤﺣ ] ahmaklar.
humhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻢﺧ ] 1.şarap mahzeni. 2.meyhane.
humk (A.) [ ﻖﻤﺣ ] ahmaklık.
hummâ (A.) [ ﺎﻤﺣ ] 1.nöbet, ateş nöbeti. 2.sıtma.
humret (A.) [ تﺮﻤﺣ ] kırmızılık, kızıllık.
hums (A.) [ ﺲﻤﺧ ] beşte biri.
humûzet (A.) [ ﺖﺽﻮﻤﺣ ] ekşilik.
hûn (F.) [ نﻮﺧ ] kan.
hûnâlûd (F.) [ دﻮﻝ ﺁ نﻮﺧ ] kanlı, kana bulanmış.
hunbehâ (F.) [ ﺎﻬﺑ نﻮﺧ ] diyet.
hunhâr (F.) [ راﻮﺨﻥﻮﺧ ] kan içen.
hunnâk (A.) [ قﺎﻨﺧ ] boğmaca.
hunrîz (F.) [ ﺰیﺮﻥﻮﺧ ] kan dökücü.
hunyâger (F.) [ ﺮﮔﺎﻴﻨﺧ ] şarkıcı.
192