OsmanliTurkcesiSozlugu

hoşrû (F.) [ ور شﻮﺧ ] sevimli.
hoşsohbet (F.-A.) [ ﺖﺒﺤﺹ شﻮﺧ ] tatlı sözü, sohbeti tatlı.
hû (A.) [ ﻮه ] Tanrı.
hûb (F.) [ بﻮﺧ ] 1.güzel. 2.iyi.
hubb (A.) [ ﺐﺣ ] sevgi.
hubbü’l-vatan mine’l-îmân (A.) [ نﺎﻤیﻻا ﻦﻡ ﻦﻃﻮﻝا ﺐﺣ ] vatan sevgisi imandan
gelir.
hubeb (A.) [ ﺐﺒﺣ ] taneler.
hûbî (F.) [ ﯽﺑﻮﺧ ] güzellik.
hûbrûy (F.) [ یوﺮﺑﻮﺧ ] güzel yüzlü.
hûbter (F.) [ ﺮﺘﺑﻮﺧ ] daha güzel.
hubûb (A.) [ بﻮﺒﺣ ] 1.taneler. 2.haplar.
hububat (A.) [ تﺎﺑﻮﺒﺣ ] tahıl.
hubz (A.) [ ﺰﺒﺧ ] ekmek.
huccâc (A.) [ جﺎﺠﺣ ] hacılar.
huccet (A.) [ ﺖﺠﺣ ] delil, kanıt.
huceste (F.) [ ﻪﺘﺴﺠﺧ ] kutlu, uğurlu.
hûd (F.) [ دﻮﺧ ] miğfer.
hud’a (A.) [ ﻪﻋﺪﺧ ] düzen, dalavere.
hudâ (F.) [ اﺪﺧ ] Tanrı.
hudâdâd (F.) [ داداﺪﺧ ] 1.Allah verdi. 2.Allah vergisi.
hudânekerde (F.) [ ﻩدﺮﮑﻥاﺪﺧ ] Allah göstermesin, Allah etmesin.
hudârâ (F.) [ ارﺁدﻮﺧ ] Allah aşkına.
190