OsmanliTurkcesiSozlugu

âkır (A.) [ﺮﻗﺎﻋ] 1.kısır. 2.verimsiz.
âkid (A.) [ﺪﻗﺎﻋ] akit yapan.
akîde (A.) [ﻩﺪﻴﻘﻋ] inanç, akide.
akîdefurûş (A.-F.) [ شوﺮﻓ ﻩﺪﻴﻘﻋ] inanç tüccarı.
akîk (A.) [ﻖﻴﻘﻋ] akik taşı.
âkil (A.) [ﻞﮐﺁ] yiyen.
akîm (A.) [ﻢﻴﻘﻋ] 1.kısır. 2.sonuçsuz.
akim kalmak gerçekleşememek, sonuçsuz kalmak.
akis (A.) [ﺲﮑﻋ] yansıma, aksetme, akis.
akl (A.) [ﻞﻘﻋ] akıl.
akl -ı bâliğ [ﻎﻝﺎﺑ ﻞﻘﻋ] ergin.
akl -ı evvel [لوا ﻞﻘﻋ] Tanrı.
akl -ı küll [ﻞﮐ ﻞﻘﻋ] 1.doğadaki genel uyum. 2.Cebrail.
akl -ı mücerred [دﺮﺠﻡ ﻞﻘﻋ] soyut akıl.
akl -ı selim [ﻢﻴﻠﺱ ﻞﻘﻋ] sağduyu.
aklâm (A.) [مﻼﻗا] 1.kalemler. 2.yazı gereçleri. 3.devlet daireleri.
aklen (A.) [ﻼﻗا] akılca.
aklıselim (A.-F.) [ﻢﻴﻠﺱ ﻞﻘﻋ] sağduyu.
aklî (A.) [ﯽﻠﻘﻋ] akılca, akıl bakımından, rasyonel.
akliyye (A.) [ﻪﻴﻠﻘﻋ] akılcılık, rasyonalizm.
akliyyûn (A.) [نﻮﻴﻠﻘﻋ] akılcılar, rasyonalistler.
akm (A.) [ﻢﻘﻋ] kısırlık.
akmâr (A.) [ رﺎﻤ ﻗا]
aylar.
19