OsmanliTurkcesiSozlugu

hırs (A.) [ صﺮﺣ ] hırs.
hırs (F.) [ سﺮﺧ ] ayı.
hırz (A.) [ زﺮﺣ ] 1.sığınak. 2.nazar boncuğu.
hısâl (A.) [ لﺎﺼﺧ ] huy, haslet.
hısn (A.) [ ﻦﺼﺣ ] kale.
hışım (F.) [ ﻢﺸﺧ ] öfke.
hışımlanmak öfkelenmek.
hışm (F.) [ ﻢﺸﺧ ] öfke, hışım.
hışmgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻤﺸﺧ ] öfkeli, hışımlı.
hışt (F.) [ ﺖﺸﺧ ] 1.kerpiç. 2.tuğla.
hıtat (A.) [ ﻂﻄﺧ ] ülkeler, diyarlar.
hıtta (A.) [ ﻪﻄﺧ ] ülke, diyar.
hıyâbân (F.) [ نﺎﺑﺎﻴﺧ ] cadde.
hıyânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻴﺧ ] hainlik.
hıyânetkâr (A.-F.) [ ر ﺎﮑﺘﻥﺎﻴﺧ ] hain.
hıyâr (A.) [ رﺎﻴﺧ ] seçme hakkı.
hıyre (F.) [ ﻩﺮﻴﺧ ] 1.kamaşmış. 2.fersiz.
hıyreçeşm (F.) [ ﻢﺸچ ﻩﺮﻴﺧ ] 1.arsız, hayasız. 2.cesur, gözüpek.
hıyreser (F.) [ ﺮﺱ ﻩﺮﻴﺧ ] sersem.
hibâb (A.) [ بﺎﺒﺣ ] 1.haplar. 2.tohumlar.
hibâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺒﺣ ] 1.bağ. 2.tuzak.
hibe (A.) [ ﻪﺒه ] bağışlama, hibe.
hibr (A.) [ ﺮﺒﺣ ] 1.Yahudi bilgini. 2.mürekkep.
184