OsmanliTurkcesiSozlugu

hezârân (F.) [ ناراﺰه ] bülbül.
hezârdestân (F.) [ نﺎﺘﺱدراﺰه ] bülbül.
hezârpâ (F.) [ ﺎﭘراﺰه ] kırkayak.
hezeyân (A.) [ نﺎیﺰه ] 1.sayıklama. 2.saçmalama.
hezîmet (A.) [ ﺖﻤیﺰه ] bozgun.
hezîmete uğramak bozguna uğramak.
hezl (A.) [ لﺰه ] şaka, şakalaşma.
hezlgû (A.-F.) [ ﻮﮔ لﺰه ] şakacı.
hıdiv (F.) [ ﻮیﺪﺧ ] Mısır valisi.
hıfz (A.) [ ﻆﻔﺣ ] 1.koruma. 2.ezberleme.
hıfzetmek 1.ezberlemek. 2.korumak.
hıfzıssıhha (A.) [ ﻪﺤﺼﻝا ﻆﻔﺣ ] sağlık koruma.
hılt (A.) [ ﻂﻠﺧ ] safra, sevda, dem (kan) ve balgam olmak üzere insan
vücudundaki dört ana maddenin herbiri.
hınâ (A.) [ ﺎﻨﺣ ] kına.
hınzîr (A.) [ ﺮیﺰﻨﺧ ] domuz.
hırâmân (F.) [ نﺎﻡاﺮﺧ ] 1.salınan. 2.salınarak.
hıred (F.) [ دﺮﺧ ] akıl.
hıredmend (F.) [ ﺪﻨﻡدﺮﺧ ] akıllı.
hırka (A.) [ ﻪﻗﺮﺧ ] hırka.
hırkapûş (A.-F.) [ شﻮﭘ ﻪﻗﺮﺧ ] 1.hırka giyen. 2.derviş.
hırkapûş olmak 1.hırka giymek. 2.derviş olmak.
hırmân (A.) [ نﺎﻡﺮﺣ ] mahrumluk.
183