OsmanliTurkcesiSozlugu

hebâ (A.) [ ﺎﺒه ] boş.
hebâ etmek yitirmek, yazık etmek, elden kaçırmak.
hebâ olmak yitmek, yazık olmak, yok olmak.
hebâya gitmek boşa gitmek, yazık olmak.
hecâ (A.) [ ﺎﺠه ] 1.hece. 2.yerme, hiciv.
hecâgû (A.-F.) [ ﻮﮔﺎﺠه ] hicveden, yeren.
hecîn (A.) [ ﻦﻴﺠه ] iki hörgüçlü deve.
hecr (A.) [ ﺮﺠه ] ayrılık.
hedâyâ (A.) [ ﺎیاﺪه ] armağanlar, hediyeler.
hedef (A.) [ فﺪه ] amaç, hedef.
heder (A.) [ رﺪه ] yazık olma, boşa gitme.
heder etmek yazık etmek, yitirmek, boşa harcamak.
heder olmak yazık olmak, yitmek, kaybolmak.
hediyye (A.) [ ﻪیﺪه ] armağan, hediye.
heft (F.) [ ﺖﻔه ] yedi.
heftâd (F.) [ دﺎﺘﻔه ] yetmiş.
hefte (F.) [ ﻪﺘﻔه ] hafta.
heftevreng (F.) [ ﮓﻥروا ﺖﻔه ] yedi yıldız.
helâhil (A.) [ ﻞهﻼه ] zehir, ağı, boğanotu.
helâk (A.) [ کﻼه ] 1.yok olma. 2.ölme.
helâk etmek 1.yok etmek, ortadan kaldırmak. 2.öldürmek.
helâk olmak 1.yok olmak, ortadan kalkmak. 2.ölmek. 3.çırpınmak.
helal (A.) [ لﻼﺣ ] 1.helal. 2.eş, hanım.
177