OsmanliTurkcesiSozlugu

hayâtiyyât (A.) [ تﺎﻴﺕﺎﻴﺣ ] biyoloji, yaşambilim.
haydud (Macarca>A.) [ دوﺪﻴﺣ ] eşkiya, haydut, yolkesen.
hâye (F.) [ ﻪیﺎﺧ ] yumurta, haya.
hayf (A.) [ ﻒﻴﺣ ] yazık, vah vah.
hayır (A.) [ ﺮﻴﺧ ] iyilik, hayır.
hayırhah (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧﺮﻴ ﺧ ] iyiliksever.
hayız bk. hayz.
hayl (A.) [ ﻞﻴﺧ ] 1.yılkı, at sürüsü. 2.zümre.
hayli (F.) [ ﯽﻠﻴﺧ ] çok, fazla.
hayme (A.) [ ﻪﻤﻴﺧ ] çadır.
haymegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻤﻴﺧ ] çadır kurulan yer.
haymenişin (A.-F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ﻪﻤﻴﺧ ] göçebe, çadırda yaşayan.
hayr (A.) [ ﺮﻴﺧ ] iyilik, hayır.
hayran (A.) [ ناﺮﻴﺣ ] 1.şaşkın. 2.hayran, tutkun.
hayrendiş (A.-F.) [ ﺶیﺪﻥاﺮﻴﺧ ] iyi düşünceli.
hayret (A.) [ تﺮﻴﺣ ] şaşkınlık.
hayretbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تﺮﻴﺣ ] hayret verici.
hayretkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ تﺮﻴﺣ ] hayret eden.
hayretzede (A.-F.) [ ﻩدز تﺮﻴﺣ ] şaşkın.
haysiyyet (A.) [ ﺖﻴﺜﻴﺣ ] şeref, onur.
hayvan (A.) [ ناﻮﻴﺣ ] 1.canlı. 2.hayvan.
hayvanî (A.) [ ﯽﻥاﻮﻴﺣ ] hayvansal.
hayvaniye (A.) [ ﻪﻴﻥاﻮﻴﺣ ] hayvana özgü, hayvansal.
175