OsmanliTurkcesiSozlugu

hâste (F.) [ ﻪﺘﺱاﻮﺧ ] 1.istemiş. 2.istek.
hastegî (F.) [ ﯽﮕﺘﺴﺧ ] hastalık.
hâstgâr (F.) [ رﺎﮕﺘﺱاﻮﺧ ] görücü.
hâstgârî (F.) [ یرﺎﮕﺘﺱاﻮﺧ ] görücülük.
hasûd (A.) [ دﻮﺴﺣ ] kıskanç.
hasûdâne (A.-F.) [ ﻪﻥادﻮﺴﺣ ] kıskanarak, kıskançlıkla.
hasûdî (A.-F.) [ یدﻮﺴﺣ ] kıskançlık.
hâşâ (A.) [ ﺎﺵﺎﺣ ] uzak dursun, hâşa.
hâşâk (F.) [ کﺎﺵﺎﺧ ] çerçöp.
haşeb (A.) [ ﺐﺸﺧ ] odun.
haşem (A.) [ ﻢﺸﺣ ] maiyet.
haşerat (A.) [ تاﺮﺸﺣ ] haşereler, börtü böcek.
haşere (A.) [ ﻩﺮﺸﺣ ] böcek, haşere.
haşhaş (A.) [ شﺎﺨﺸﺧ ] haşhaş.
haşîn (A.) [ ﻦﻴﺸﺧ ] kaba, sert.
hâşiye (A.) [ ﻪﻴﺵﺎﺣ ] 1.kenar. 2.şerh kitabı.
haşmet (A.) [ ﺖﻤﺸﺣ ] 1.görkem. 2.hiddet.
haşmetmeab (A.) [ بﺂﻡ ﺖﻤﺸﺣ ] görkemli, haşmetli.
haşmgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻤﺸﺧ ] öfkeli, hışımlı.
haşr (A.) [ ﺮﺸﺣ ] kıyamet, haşır.
haşv (A.) [ ﻮﺸﺣ ] 1.doldurulmuş, yararsız söz. 2.kuru ot.
haşyet (A.) [ ﺖﻴﺸﺧ ] korkma.
haşyetengiz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥ ا ﺖﻴﺸﺧ ] korku salan, korkunç.
171