OsmanliTurkcesiSozlugu

hâsir (A.) [ ﺮﺱﺎﺧ ] zarar eden, hüsrana uğrayan.
hasis (A.) [ ﺲﻴﺴﺧ ] pinti.
hasîsa (A.) [ ﻪﺼﻴﺼﺧ ] karakter.
hasiy (A.) [ ﯽﺼﺧ ] iğdiş, hadım edilmiş.
haslet (A.) [ ﺖﻠﺼﺧ ] tabiat, yaratılıştan gelen huy.
hasm (A.) [ ﻢﺼﺧ ] düşman, hasım.
hasmâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﺼﺧ ] düşmanca.
hasmî (A.-F.) [ ﯽﻤﺼﺧ ] düşmanlık.
hasnâ (A.) [ ﺎﻨﺴﺣ ] güzel kız, güzel kadın.
hasr (A.) [ ﺮﺼﺣ ] tahsis etme, ayırma, vakfetme, adama.
hasret (A.) [ تﺮﺴﺣ ] özlem.
hasret çekmek özlem duymak.
hasretkeş (A.-F.) [ ﺶﮐ تﺮﺴﺣ ] hasret çeken.
hasretmek adamak, ayırmak, tahsis etmek.
hassa (A.) [ ﻪﺹﺎﺧ ] özellik.
hassâd (A.) [ دﺎﺼﺣ ] orakçı.
hassas (A.) [ سﺎﺴﺣ ] duygulu, hassas.
hassâsiyyet (A.) [ ﺖﻴﺱﺎﺴﺣ ] hassaslık.
hâsse (A.) [ ﻪﺹﺎﺧ ] duyu.
hâsseten (A.) [ ﺔ ﺹﺎﺧ ] özellikle, hele hele.
hâssuâmm [ مﺎﻋ و صﺎﺧ ] herkes.
hâste (F.) [ ﻪﺘﺱﺎﺧ ] kalkmış, ayağa kalkmış.
haste (F.) [ ﻪﺘﺴﺧ ] hasta.
170