OsmanliTurkcesiSozlugu

hasbü’l-mâhiye (A.) [ ﻪﻴهﺎﻤﻝا ﺐﺴﺣ ] yapı bakımından.
hasebe (A.) [ ﻪﺒﺼﺣ ] kızamık.
hased (A.) [ ﺪﺴﺣ ] kıskançlık.
hased etmek kıskanmak.
hasen (A.) [ ﻦﺴﺣ ] güzel.
hasenât (A.) [ تﺎﻨﺴﺣ ] iyilikler.
hasene (A.) [ ﻪﻨﺴﺣ ] güzel, iyi.
hasenülhulk (A.) [ ﻖﻠﺨﻝا ﻦﺴﺣ ] huyu güzel.
hasf (A.) [ ﻒﺴﺧ ] ay tutulması.
hâsıd (A.) [ ﺪﺹﺎﺣ ] ekin biçen, hasatçı.
hâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﺣ ] ortaya çıkan, var olan.
hasıl etmek meydana getirmek, ortaya çıkarmak.
hâsıl olmak ortaya çıkmak, var olmak.
hâsılat (A.) [ تﻼﺹﺎﺣ ] kazanç, gelir.
hâsılât-ı gayr-i sâfiye [ ﻪﻴﻓﺎﺹ ﺮﻴﻏ تﻼﺹﺎﺣ ] brüt gelir.
hâsılât-ı sâfiye [ ﻪﻴﻓﺎﺹ تﻼﺹﺎﺣ ] net gelir.
hasıl-ı kelâm [ مﻼﮐ ﻞﺹﺎﺣ ] sözün kısası.
hâsılı kısacası, sonuç olarak.
hasım (A.) [ ﻢﺼﺧ ] düşman.
hasîb (A.) [ ﺐﻴﺴﺣ ] 1.değerli. 2.muhasebeci.
hâsid (A.) [ ﺪﺱﺎﺣ ] kıskanç.
hasîn (A.) [ ﻦﻴﺼﺣ ] sağlam, müstahkem.
hasîr (A.) [ ﺮﻴﺼﺣ ] hasır.
169