OsmanliTurkcesiSozlugu

hâric (A.) [ جرﺎﺧ ] dış, dışarı.
hâricen (A.) [ ﺎﺝرﺎﺧ ] dıştan, dışarıdan.
hâricî (A.) [ ﯽﺝرﺎﺧ ] dış ile ilgili.
hariciye (A.) [ ﻪﻴﺝرﺎﺧ ] 1.dışa bağlı, dışarıya ilişkin. 2.dışişleri bakanlığı.
harîd (F.) [ ﺪیﺮﺧ ] satın alma.
harîdâr (F.) [ راﺪیﺮﺧ ] müşteri, alıcı.
harîf (A.) [ ﻒیﺮﺣ ] 1.rakip. 2.meslektaş.
harîk (A.) [ ﻖیﺮﺣ ] yangın.
hârika (A.) [ ﻪﻗرﺎﺧ ] harika.
hârikulâde (A.) [ ﻩدﺎﻌﻝا قرﺎﺧ ] olağanüstü.
harîm (A.) [ ﻢیﺮﺣ ] 1.kutsal. 2.harem. 3.avlu.
harîm-i ismet (F.) [ ﺖﻤﺼﻋ ﻢیﺮﺣ ] kutsal saha.
harîr (A.) [ ﺮیﺮﺣ ] ipek.
harîrî (A.) [ یﺮیﺮﺣ ] ipekli.
hâris (A.) [ ثرﺎﺣ ] çiftçi.
hâris (A.) [ سرﺎﺣ ] bekçi.
harîs (A.) [ ﺺیﺮﺣ ] hırslı.
hâristan (F.) [ نﺎﺘﺱرﺎﺧ ] dikenlik.
harita (A.) [ ﻪﻄیﺮﺧ ] harita.
harmen (F.) [ ﻦﻡﺮﺧ ] harman.
harmengâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻨﻡﺮﺧ ] harman yeri.
harmühre (F.) [ ﻩﺮﻬﻡﺮﺧ ] katır boncuğu.
harnub (A.) [ بﻮﻥﺮﺧ ] keçi boynuzu.
167