OsmanliTurkcesiSozlugu

hânman (F.) [ نﺎﻤﻥﺎﺧ ] ev bark, yurt.
hannas (A.) [ سﺎﻨﺧ ] şeytan.
hânsâlar (F.) [ رﻻﺎﺱ ناﻮﺧ ] kilerci.
hânüman (F.) [ نﺎﻤﻥﺎﺧ ] ev bark, yurt.
hapis (A.) [ ﺲﺒﺣ ] bir yere kapatma veya kapanma.
hapishane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺲﺒﺣ ] tutukevi, mahpushane.
hâr (F.) [ رﺎﺧ ] diken.
har (F.) [ ﺮﺧ ] eşek.
hâr (F.) [ راﻮﺧ ] aşağılık, adi.
hâr (F.) [ راﻮﺧ ] yiyen.
harâb (A.) [ باﺮﺧ ] 1.yıkık, harap. 2.fitil gibi sarhoş.
harâb etmek yıkmak, bozmak, tahrip etmek.
harâb olmak yıkılmak, bozulmak, kırılmak.
harâbat (A.) [ تﺎﺑاﺮﺧ ] meyhane.
harâbe (A.) [ ﻪﺑاﺮﺧ ] yıkıntı, harabe.
harâc (A.) [ جاﺮﺧ ] haraç.
haram (A.) [ ماﺮﺣ ] haram.
harâmi (A.) [ ﯽﻡاﺮﺣ ] eşkıya.
haramzâde (A.-F.) [ ﻩداز ماﺮﺣ ] piç.
harâret (A.) [ تراﺮ ﺣ ] 1.sıcaklık.
harâtin (A.) [ ﻦﻴﻃاﺮﺧ ] solucan.
harb (A.) [ بﺮﺣ ] harp, savaş.
harbe (A.) [ ﻪﺑﺮﺣ ] süngü.
165