OsmanliTurkcesiSozlugu

hamsin (A.) [ ﻦﻴﺴﻤﺧ ] elli.
hamûl (A.) [ لﻮﻤﺣ ] dayanıklı.
hamûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻤﺣ ] yük.
hâmûn (F.) [ نﻮﻡﺎه ] çöl.
hâmûş (F.) [ شﻮﻡﺎﺧ ] suskun, sessiz.
hamyâze (F.) [ ﻩزﺎﻴﻤﺧ ] esneme.
hamz (A.) [ ﺾﻤﺣ ] ekşilik.
hân (F.) [ ناﻮﺧ ] okuyan.
hân (F.) [ ناﻮﺧ ] sofra.
hanâzir (A.) [ ﺮیزﺎﻨﺧ ] domuzlar.
hancer (A.) [ ﺮﺠﻨﺧ ] hançer.
hancere (A.) [ ﻩﺮﺠﻨﺣ ] gırtlak, hançere.
handan (F.) [ ناﺪﻨﺧ ] güleç, gülen.
handan etmek güldürmek.
hande (F.) [ ﻩﺪﻨﺧ ] gülüş.
handek (A.) [ قﺪﻨﺧ ] hendek.
handerûy (F.) [ یور ﻩﺪﻨﺧ ] güleryüzlü.
hâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ] ev.
hanedan (F.) [ ناﺪﻥﺎﺧ ] sülale, hanedan.
hâneharâb (F.) [ باﺮﺧ ﻪﻥﺎﺧ ] 1.perişan. 2.evsiz yurtsuz. 3.cahil.
hânende (F.) [ ﻩﺪﻨﻥاﻮﺧ ] 1.şarkıcı. 2.okuyucu.
hanif [ ﻒﻴﻨﺣ ] İslâmiyetten önce Tanrı’ya inanan.
hânkah (A.) [ ﻩﺎﻘﻥﺎﺧ ] tekke.
164