OsmanliTurkcesiSozlugu

hamelât (A.) [ تﻼﻤﺣ ] saldırılar, hamleler.
hâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺣ ] gözeten, himaye eden.
hâmid (A.) [ ﺪﻡﺎﺣ ] hamd eden, şükreden.
hamîde (F.) [ ﻩﺪﻴﻤﺧ ] eğik, eğri.
hâmil (A.) [ ﻞﻡﺎﺣ ] 1.taşıyan. 2.hamile. 3.sahip.
hâmil olmak taşımak.
hâmile (A.) [ ﻪﻠﻡﺎﺣ ] gebe, hamile.
hamîr (A.) [ ﺮﻴﻤﺣ ] hamur.
hâmis (A.) [ ﺲﻡﺎﺧ ] beşinci.
hâmisen (A.) [ ﺎﺴﻡﺎﺧ ] beşincisi.
hâmiş (A.) [ ﺶﻡﺎه ] mektup ilavesi.
hâmiz (A.) [ ﺾﻡﺎﺣ ] 1.ekşi. 2.kekre.
haml (A.) [ ﻞﻤﺣ ] 1.taşıma. 2.gebelik. 3.yükleme.
hamle (A.) [ ﻪﻠﻤﺣ ] 1.saldırı. 2.atak.
hamletmek yüklemek.
hammâl (A.) [ لﺎﻤﺣ ] hamal.
hammâm (A.) [ مﺎﻤﺣ ] 1.banyo. 2.hamam.
hammâr (A.) [ رﺎﻤﺧ ] meyhaneci.
hamr (A.) [ ﺮﻤﺧ ] şarap.
hamrâ (A.) [ اﺮﻤﺧ ] kırmızı, kızıl.
hamrâlanmak kızarmak, kırmızılaşmak, al al olmak.
hams (A.) [ ﺲﻤﺧ ] beş.
hamse (A.) [ ﻪﺴﻤﺧ ] beş mesnevîlik eser.
163