OsmanliTurkcesiSozlugu

halk etmek yaratmak.
halka (A.) [ ﻪﻘﻠﺣ ] halka.
halkabegûş (A.-F.) [ شﻮﮕﺑ ﻪﻘﻠﺣ ] köle.
halkiyat (A.) [ تﺎﻴﻘﻠﺧ ] folklor, halk bilimi.
hall (A.) [ ﻞﺣ ] 1.çözülme, erime. 2.çözme.
hallâc (A.) [ جﻼﺣ ] halaç.
hallâk (A.) [ قﻼﺧ ] yaratıcı.
hallâl (A.) [ لﻼﺣ ] çözen.
hallüfasl (A.) [ ﻞﺼﻓ و ﻞﺣ ] halletme, yoluna koyma.
halt (A.) [ ﻂﻠﺧ ] karıştırma.
halûk (A.) [ قﻮﻠﺧ ] iyi huylu.
halvet (A.) [ تﻮﻠﺧ ] 1.tenha. 2.başbaşa kalma.
halvetgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺕﻮﻠﺧ ] başbaşa kalınacak yer.
ham (F.) [ مﺎﺧ ] çiğ, ham.
ham (F.) [ ﻢﺧ ] 1.eğik eğri, bükük.
hamâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻤﺣ ] kılıç kayışı.
hamâkat (A.) [ ﺖﻗﺎﻤﺣ ] ahmaklık.
hamâme (A.) [ ﻪﻡﺎﻤﺣ ] güvercin.
hamâse (A.) [ ﻪﺱﺎﻤﺣ ] kahramanlık şiiri.
hamâset (A.) [ ﺖﺱﺎﻤﺣ ] kahramanlık şiiri, hamase.
hamd (A.) [ ﺪﻤﺣ ] şükür.
hâme (F.) [ ﻪﻡﺎﺧ ] kalem.
hamel (A.) [ ﻞﻤﺣ ] kuzu.
162