OsmanliTurkcesiSozlugu

hâil (A.) [ ﻞﺋﺎه ] korkunç.
hâin (A.) [ ﻦﺋﺎﺧ ] 1.hain. 2.acımasız.
hâinâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻨﺋﺎﺧ ] haince.
hâiz (A.) [ ﺰﺋﺎﺣ ] sahip, bulunduran.
hâiz olmak bulundurmak, sahip olmak.
hâiz-i ehemmiyet [ ﺖﻴﻤها ﺰﺋﺎﺣ ] önemli.
hak (A.) [ ﻖﺣ ] 1.Tanrı. 2.doğru. 3.pay.
hâk (F.) [ کﺎﺧ ] toprak.
hak etmek kazanmak.
hâk ile yeksân edilmek yerle bir edilmek.
hâk ile yeksân etmek yerle bir etmek.
hâk ile yeksân olmak yerle bir olmak.
Hak Teâlâ (A.) [ﯽﻝﺎﻌﺕ ﻖﺣ ] Yüce Tanrı.
hakâik (A.) [ ﻖﺋﺎﻘﺣ ] gerçekler.
hakâret (A.) [ ترﺎﻘ ﺣ ] aşağılama, hakaret.
hakaretâmiz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ترﺎﻘﺣ ] aşağılayıcı.
hakâyık (A.) [ ﻖیﺎﻘﺣ ] gerçekler.
hâkbîz (F.) [ ﺰﻴﺑ کﺎﺧ ] kalbur.
hakem (A.) [ ﻢﮑﺣ ] hakem.
hâkezâ (A.) [ اﺬﮑه ] aynı şekilde.
hakgû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻖﺣ ] doğru sözlü.
hâkî (A.) [ ﯽﮐﺎﺣ ] hikaye eden.
hâkî (F.) [ ﯽﮐﺎﺧ ] 1.hâki, toprak rengi. 2.toprak ile ilgili.
158