OsmanliTurkcesiSozlugu

hadîka (A.) [ ﻪﻘیﺪﺣ ] bahçe.
hâdim (A.) [ مدﺎﺧ ] hizmetçi.
hâdim olmak hizmet etmek.
hâdime (A.) [ ﻪﻡدﺎﺧ ] bayan hizmetçi.
hâdis (A.) [ ثدﺎﺣ ] 1.meydana gelen. 2.yeni.
hadîs (A.) [ ﺚیﺪﺣ ] hadis, Peygamber sözü.
hâdisat (A.) [ تﺎﺛدﺎﺣ ] olaylar.
hâdise (A.) [ ﻪﺛدﺎﺣ ] olay.
hadnâşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵﺎﻥﺪﺣ ] haddini bilmez.
hadrâ (A.) [ اﺮﻀﺣ ] yeşil.
hads (A.) [ سﺪﺣ ] 1.tahmin. 2.seziş.
hadşe (A.) [ ﻪﺵﺪﺧ ] ürküntü.
hadşeâver (A.-F.) [ روﺁ ﻪﺵﺪﺧ ] ürküntü verici.
hafâ (A.) [ ﺎﻔﺧ ] gizlilik.
hafâfîş (A.) [ ﺶﻴﻓﺎﻔﺧ ] yarasalar.
hafâgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺎﻔﺧ ] gizlenilecek yer.
hafâir (A.) [ ﺮﺋﺎﻔﺣ ] 1.çukurlar. 2.oyuklar.
hafakan (A.) [ نﺎﻘﻔﺧ ] yürek çarpıntısı.
hafâyâ (A.) [ ﺎیﺎﻔﺧ ] gizli şeyler.
hafız (A.) [ ﻆﻓﺎﺣ ] 1.koruyan. 2.ezberleyen. 3.Kur’ân hafızı.
hafıza (A.) [ ﻪﻈﻓﺎﺣ ] bellek.
hâfız-ı kütüb [ ﺐﺘﮐ ﻆﻓﺎﺣ ] kütüphaneci.
hâfî (A.) [ ﯽﻓﺎﺣ ] yalınayak koşan.
156