OsmanliTurkcesiSozlugu

haccâm (A.) [ مﺎﺠﺣ ] hacamatçı.
haccar (A.) [ رﺎﺠﺣ ] taş işçisi, taşçı.
hâcce (A.) [ ﻪﺝﺎﺣ ] bayan hacı.
hâce (F.) [ ﻪﺝاﻮﺧ ] 1.hoca. 2.efendi. 3.ağa. 4.sahip. 5.vezir.
hâcegân (F.) [ نﺎﮕﺝاﻮﺧ ] 1.hocalar. 2.efendiler.
hâcegî (F.) [ ﯽﮕﺝاﻮﺧ ] 1.hocalık. 2.efendilik. 3.ağalık. 4.sahiplik. 5.tüccar.
hacel (A.) [ ﻞﺠﺧ ] utanma.
hacer (A.) [ ﺮﺠﺣ ] taş.
hacer-i esved [ دﻮﺱا ﺮﺠﺣ] karataş.
hacer-i semâî [ ﯽﺋﺎﻤﺱ ﺮﺠﺣ ] göktaşı.
hâceserâ (F.) [ اﺮﺱ ﻪﺝاﻮﺧ ] harem ağası.
hâcet (A.) [ ﺖﺝﺎﺣ ] ihtiyaç.
hâcetmend (A.-F.) [ ﺪﻨﻤﺘﺝﺎﺣ ] muhtaç.
hacı (A.) [ ﯽﺝﺎﺣ ] hacı.
hacıyân (A.-F.) [ نﺎﻴﺝﺎﺣ ] hacılar.
hâcî (A.) [ ﯽﺝﺎه ] hicveden, yeren.
hâcib (A.) [ ﺐﺝﺎﺣ ] 1.kapıcı. 2.perdedar. 3.engel. 4.kaş.
hacîl (A.) [ ﻞﻴﺠﺧ ] utangaç.
hâcir (A.) [ ﺮﺝﺎه ] göçmen.
hâciz (A.) [ ﺰﺝﺎﺣ ] 1.ayıran. 2.haczeden.
hacle (A.) [ ﻪﻠﺠﺣ ] gerdek odası.
haclegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻠﺠﺣ ] gerdek odası.
haclet (A.) [ ﺖﻠﺠﺧ ] utanma.
154