OsmanliTurkcesiSozlugu

güneh (F.) [ ﻪﻨﮔ ] günah.
gürbe (F.) [ ﻪﺑﺮﮔ ] kedi.
gürbüz (F.) [ ﺰﺑﺮﮔ ] 1.yiğit. 2.kahraman.
gürg (F.) [ گﺮﮔ ] kurt.
güriz (F.) [ ﺰیﺮﮔ ] kaçış.
gürîzân (F.) [ ناﺰیﺮﮔ ] kaçan.
gürûh (F.) [ ﻩوﺮﮔ ] topluluk, zümre, bölük.
güstâh (F.) [ خﺎﺘﺴﮔ ] 1.küstah. 2.cesur.
güşâderû (F.) [ ور ﻩدﺎﺸﮔ ] güleç, güleryüzlü.
güşâyiş (F.) [ ﺶیﺎﺸﮔ ] açılış.
güvâh (F.) [ ﻩاﻮﮔ ] tanık, şahıt.
güzâf (F.) [ فاﺰﮔ ] saçma sapan, ipe sapa gelmez, boş, beyhude.
güzergâh (F.) [ ﻩﺎﮔرﺬﮔ ] geçit.
güzeşt (F.) [ ﺖﺵﺬﮔ ] 1.geçiş. 2.hoşgörü.
güzîde (F.) [ ﻩﺪیﺰﮔ ] seçkin.
güzin (F.) [ ﻦ یﺰﮔ ] 1.seçen. 2.seçilmiş.
güzîr (F.) [ ﺮیﺰﮔ ] 1.çare. 2.derman.
151