OsmanliTurkcesiSozlugu

geştügüzâr (F.) [ راﺰﮔ و ﺖﺸﮔ ] dolaşma, gezinti, gezip tozma.
gevher (F.) [ ﺮهﻮﮔ ] 1.elmas. 2.mücevher. 3.öz.
gevherî (F.) [ یﺮهﻮﮔ ] mücevherci.
gevz (F.) [ زﻮﮔ ] ceviz.
gezend (F.) [ ﺪﻥﺰﮔ ] 1.zarar. 2.bela.
gıbta (A.) [ ﻪﻄﺒﻏ ] imrenme.
gıdâ (A.) [ اﺪﻏ ] besin, gıda.
gılâf (A.) [ فﻼﻏ ] kın, kılıf.
gıllügış (A.) [ ﺶﻏ و ﻞﻏ ] kin.
gılmân (A.) [ نﺎﻤﻠﻏ ] 1.köle. 2.genç, yeni yetme.
gılzet (A.) [ ﺖﻈﻠﻏ ] 1.yoğunluk. 2.kabalık. 3.kalınlık.
gınâ (A.) [ ﺎﻨﻏ ] 1.zenginlik. 2.bıkkınlık.
gırbâl (A.) [ لﺎﺑﺮﻏ ] elek, kalbur.
gırîv (F.) [ ﻮیﺮﮔ ] haykırış, çığlık.
gışâ (A.) [ ﺎﺸﻏ ] 1.örtü. 2.perde. 3.zar.
gışş (A.) [ ﺶﻏ ] hile, kötülük.
gıyâb (A.) [ بﺎﻴﻏ ] bulunmama, yokluk.
gıyâben (A.) [ ﺎﺑﺎﻴﻏ ] yokluğunda, yokken, ardından.
gıyâs (A.) [ ثﺎﻴﻏ ] yardım.
gıybet (A.) [ ﺖﺒﻴﻏ ] 1.çekiştirme. 2.bulunmama, yokluk.
gil (F.) [ ﻞﮔ ] 1.çamur, balçık. 2.kil.
gile (F.) [ ﻪﻠﮔ ] sızlanma, yanıp yakılma.
gilemend (F.) [ ﺪﻨﻡ ﻪﻠﮔ ] şikayetçi, sızlanan.
145