OsmanliTurkcesiSozlugu

garben (A.) [ ﺎﺑﺮﻏ ] batıdan.
garbî (A.) [ ﯽﺑﺮﻏ ] garbî batı, batı ile ilgili.
garbiyyûn (A.) [ نﻮﻴﺑﺮﻏ ] batılılar, Avrupalılar.
gâret (A.) [ ترﺎﻏ ] yağma.
gâretger (A.-F.) [ ﺮﮕﺕرﺎﻏ ] yağmacı.
garîb (A.) [ ﺐیﺮﻏ ] 1.gurbette yaşayan. 2.yabancı. 3.kimsesiz. 4.tuhaf.
garibü’d-diyâr (A.) [ رﺎیﺪﻝا ﺐیﺮﻏ ] gurbette.
garîk (A.) [ ﻖیﺮﻏ ] boğulmuş.
garîze (A.) [ ﻩﺰیﺮﻏ ] içgüdü.
garizî (A.) [ یﺰیﺮﻏ ] içgüdüsel.
gark (A.) [ قﺮﻏ ] 1.boğulma, suda boğulma. 2.batırma.
garrâ (A.) [ اﺮﻏ ] parlak.
gars (A.) [ سﺮﻏ ] ağaç dikme.
gasb (A.) [ ﺐﺼﻏ ] el koyma, zorla elinden alma.
gaseyan (A.) [ نﺎﻴﺼﻏ ] 1.kusma. 2.kusmuk.
gâsıb (A.) [ ﺐﻴﺼﻏ ] gasp edici.
gasl (A.) [ ﻞﺴﻏ ] ölü yıkama.
gassâl (A.) [ لﺎﺴﻏ ] ölü yıkayıcı.
gâşiye (A.) [ ﻪﻴﺵﺎﻏ ] 1.perde, örtü. 2.zar.
gaşy (A.) [ ﯽﺸﻏ ] bayılma, kendinden geçme.
gâv (F.) [ وﺎﮔ ] 1.inek. 2.öküz.
gavgâ (F.) [ ﺎﻏﻮﻏ ] 1.kavga. 2.savaş.
gavvâs (A.) [ صاﻮﻏ ] dalgıç.
141