OsmanliTurkcesiSozlugu

fireng (F.) [ ﮓﻥﺮﻓ ] Batı, Avrupa.
firîfte (F.) [ ﻪﺘ ﻔیﺮﻓ ] aldanmış, aldatılmış.
firîfte olmak aldanmak.
firistâde (F.) [ ﻩدﺎﺘﺱﺮﻓ ] elçi.
firişte (F.) [ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek.
firiştehû (F.) [ ﻮﺧ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek gibi, melek huylu, güzel huylu.
firkat (A.) [ ﺖﻗﺮﻓ ] ayrılık.
fîrûz (F.) [ زوﺮﻴﻓ ] 1.talihli, kutlu. 2.muzaffer.
fîrûze (F.) [ ﻩزوﺮﻴﻓ ] turkuaz, firuze taşı.
fîrûzefâm (F.) [ مﺎﻓ ﻩزوﺮﻴﻓ ] turkuaz, açık mavi.
fîsebîlillah (A.) [ ﷲا ﻞﻴﺒﺱ ﯽﻓ ] Tanrı rızası için, Tanrı yolunda.
fiten (A.) [ ﻦﺘﻓ ] fitneler.
fitne (A.) [ ﻪﻨﺘﻓ ] 1.bölücülük, kargaşa çıkartma. 2.sıkıntı.
fityân (A.) [ نﺎﻴﺘﻓ ] gençler.
fuâd (A.) [ داﺆﻓ ] yürek.
fuhş (A.) [ ﺶﺤﻓ ] fuhuş.
fuhuş (A.) [ ﺶﺤﻓ ] fuhuş.
fukahâ (A.) [ ﺎﻬﻘﻓ ] fıkıhçılar, islam hukukçuları.
fukarâ (A.) [ اﺮﻘﻓ ] yoksullar.
fûlâd (F.) [ دﻻﻮﻓ ] çelik.
furkân (A.) [ نﺎﻗﺮﻓ ] 1.Kur’ân. 2.iyi ile kötünün ayrıldığı yerleri gösteren.
fursat (A.) [ ﺖﺹﺮﻓ ] fırsat, uygun an.
fursatcû (A.-F.) [ ﻮﺝ ﺖﺹﺮﻓ ] fırsatçı.
136