OsmanliTurkcesiSozlugu

fevc (A.) [ جﻮﻓ ] 1.grup, cemaat, zümre. 2.bölük, takım.
feverân (A.) [ نارﻮﻓ ] 1.fışkırma. 2.kaynama.
feverân etmek fışkırmak.
fevk (A.) [ قﻮﻓ ] üst, üstü.
fevkalâde (A.) [ﻩدﺎﻌﻝا قﻮﻓ] olağanüstü, olağan dışı, alışılmışın ötesinde.
fevkalbeşer (A.) [ ﺮﺸﺒﻝا قﻮﻓ ] insan üstü.
fevkalferd (A.) [ دﺮﻔﻝا قﻮﻓ ] birey üstü.
fevkalhad (A.) [ ﺪﺤﻝا قﻮﻓ ] haddinden fazla.
fevkânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻗﻮﻓ ] üstteki, yukarıdaki.
fevkattabîa (A.) [ ﻪﻌﻴﺒﻄﻝا قﻮﻓ ] doğa üstü.
fevren (A.) [ ارﻮﻓ ] hemen, derhal, çarçabuk.
fevrî (A.) [ یرﻮﻓ ] âni.
fevt (A.) [ تﻮ ﻓ ] 1.geçip gitme. 2.ölüm.
fevvâre (A.) [ ﻩراﻮﻓ ] fıskiye.
feyezân (A.) [ نﺎﻀﻴﻓ ] taşkın.
feyiz (A.) [ ﺾﻴﻓ ] 1.bereket, bolluk. 2.ilim.
feylesof (A.) [ فﻮﺴﻠﻴﻓ ] filozof, felsefeci.
feyyâz (A.) [ ضﺎﻴﻓ ] 1.verimli, bereketli. 2.Tanrı.
feyz (A.) [ ﺾﻴﻓ ] 1.bereket, bolluk. 2.ilim.
feyzbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﺾﻴﻓ ] 1.verimli, bereketli. 2.feyiz veren.
fezâ (A.) [ ﺎﻀﻓ ] 1.uzay. 2.geniş düzlük.
fezâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻀﻓ ] erdemler.
fezleke (A.) [ ﻪﮑﻝﺬﻓ ] 1.soruşturma özeti. 2.özet.
133