OsmanliTurkcesiSozlugu

ferverdîn (F.) [ ﻦیدروﺮﻓ ] İran takvimine göre baharın ilk ayı.
feryâd (F.) [ دﺎیﺮﻓ ] 1.bağırma, çığlık. 2.imdat isteme.
feryâd etmek bağırmak, çığlık atmak
feryâdres (F.) [ سردﺎیﺮﻓ ] imdada koşan.
ferzâne (F.) [ ﻪﻥازﺮﻓ ] bilge.
ferzend (F.) [ ﺪﻥزﺮﻓ ] evlat.
fesâd (A.) [ دﺎﺴﻓ ] 1.fesat, bozukluk. 2.kötülük.
fesahat (A.) [ ﺖﺣ ﺎﺼﻓ ] fasihlik, dilde düzgünlük.
fesâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻓ ] efsane, masal.
fesat (A.) [ دﺎﺴﻓ ] bozukluk, kötülük.
fesh (A.) [ ﺦﺴﻓ ] iptal etme, kaldırma, bozma.
fetâ (A.) [ ﯽﺘﻓ ] 1.genç. 2.cömert.
fetâvâ (A.) [ یوﺎﺘﻓ ] fetvalar.
feth (A.) [ ﺢﺘﻓ ] 1.fetih, tamamen ele geçirme. 2.açma. 3.açılma.
fetîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺘﻓ ] fitil.
fetret (A.) [ تﺮﺘﻓ ] 1.duraklama. 2.iki olay arasındaki zaman.
fettâh (A.) [ حﺎﺘﻓ ] 1.fetheden. 2.açan. 3.Tanrı.
fettan (A.) [ نﺎﺘﻓ ] 1.işveli, oynak, cilveli. 2.fitne koparan.
fetvâ (A.) [ یﻮﺘﻓ ] kadının verdiği şer’î karar.
fevâhiş (A.) [ ﺶﺣاﻮﻓ ] fahişeler.
fevâid (A.) [ ﺪﺋاﻮﻓ ] yararlar, faydalar, kazançlar.
fevâkih (A.) [ ﻪﮐاﻮﻓ ] 1.meyvalar. 2.yemişler.
fevâris (A.) [ سراﻮﻓ ] atlılar.
132