OsmanliTurkcesiSozlugu

fend (F.) [ ﺪﻨﻓ ] hile.
fenn (A.) [ ﻦﻓ ] 1.bilim. 2..tür. 3.teknik.
fennen (A.) [ ﺎﻨﻓ ] teknik açıdan.
fennî (A.) [ ﯽﻨﻓ ] teknik.
fenniyyât (A.) [ تﺎﻴﻨﻓ ] teknoloji.
fer (F.) [ ﺮﻓ ] parlaklık.
fer’ (A.) [ عﺮﻓ ] 1.yan. 2.dal.
fer’î (A.) [ ﯽﻋﺮﻓ ] yan dal, tâli, ikincil.
ferâgat (A.) [ ﺖﻏاﺮﻓ ] 1.bırakma, terketme. 2.rahatlık. 3.zenginlik.
ferâğ (A.) [ غاﺮﻓ ] 1.bırakma, terk etme, vazgeçme. 2.boş durma.
ferâğ etmek bırakmak
ferah (A.) [ حﺮﻓ ] sevinç.
ferâh (F.) [ خاﺮﻓ ] geniş.
ferahbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ حﺮﻓ ] ferahlık veren, iç açıcı.
ferâine (A.) [ ﻪﻨﻋاﺮﻓ ] firavunlar.
ferâiz (A.) [ ﺾﺋاﺮﻓ ] 1.farzlar. 2.ödevler.
ferâmîn (A.