OsmanliTurkcesiSozlugu

ahdüpeymân (A.-F.) [نﺎﻤﻴﭘ و ﺪﻬﻋ] and.
âhek (F.) [ﮏهﺁ] kireç.
âhen (F.) [ﻦهﺁ] demir.
âhendil (F.) [لد ﻦهﺁ] acımasız.
âheng (F.) [ﮓﻨهﺁ] 1.uyum, ahenk. 2.eğlence.
âheng -i esvât [تاﻮﺹا ﮓﻨهﺁ] ses uyumu.
âhengdâr (F.) [راﺪﮕﻨهﺁ] uyumlu.
âhenger (F.) [ﺮﮕﻨهﺁ] demirci.
âhenggüzâr (F.) [ راﺬﮔ ﮓﻨهﺁ] uyumlu, ahenkli.
âhenîn (F.) [ﻦﻴﻨهﺁ] 1.demirden. 2.demir gibi.
âhenîndil (F.) [لد ﻦﻴﻨهﺁ] 1.katı yürekli. 2.yiğit.
âhenk (F.) [ﮓﻨهﺁ] ahenk, uyum.
âhenkdâr (F.) [راد ﮓﻨهﺁ] uyumlu, ahenkli.
âhenkeş (F.) [ﺶﮑﻨهﺁ] miknatıs.
âhenrüba (F.) [ﺎﺑر ﻦهﺁ] miknatıs.
âhensâ(y) (F.) [یﺎﺱ ﻦهﺁ] törpü.
âher (A.) [ﺮﺧﺁ] başka, diğer.
âheste (F.) [ﻪﺘﺴهﺁ] yavaş, usul, ağır.
âhestegî (F.) [ﯽﮕﺘﺴهﺁ] yavaşlık.
ahfâ (A.) [ ﺎﻔ ﺧا]
en gizli.
ahfâd (A.) [دﺎﻔﺣا] torunlar.
ahger (F.) [ﺮﮕﺧا] kor ateş.
ahibbâ (A.) [ﺎﺒﺣا] dostlar, sevilenler; sevgililer.
13