OsmanliTurkcesiSozlugu

fedâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐاﺪﻓ ] özverili.
fedâkârâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﺎﮐاﺪﻓ ] özveri ile, özverili.
fedâkârî (A.-F.) [ یرﺎﮐاﺪﻓ ] özveri.
fehâris (A.) [ سرﺎﻬﻓ ] fihristler.
fehîm (A.) [ ﻢﻴﻬﻓ ] anlayışlı.
fehm (A.) [ ﻢ ﻬﻓ ] anlama.
fehm eylemek anlamak.
fehvâ (A.) [ اﻮﺤﻓ ] içerik.
fekâhet (A.) [ ﺖﺣﺎﮑﻓ ] şakacılık, muziplik.
fekk (A.) [ ﮏﻓ ] 1.çene. 2.ayırma.
felâh (A.) [ حﻼﻓ ] kurtulma, rahata erme.
felâket (A.) [ ﺖﮐﻼﻓ ] büyük bela, musibet.
felâketzede (A.-F.) [ ﻩدز ﺖﮐﻼﻓ ] felakete uğrayan.
felâsife (A.) [ ﻪﻔﺱﻼﻓ ] filozoflar, felsefeciler.
felc (A.) [ ﺞﻠﻓ ] inme, felç.
felek (A.) [ ﮏﻠﻓ ] 1.gökyüzü. 2.talih. 3.kader.
felekiyyât (A.) [ تﺎﻴﮑﻠﻓ ] astronomi.
felekzede (A.-F.) [ ﻩدز ﮏﻠﻓ ] kader kurbanı, felek vurgunu.
fellâh (A.) [ حﻼﻓ ] çiftçi.
felsefî (A.) [ ﯽﻔﺴﻠﻓ ] felsefe ile ilgili.
fem (A.) [ ﻢﻓ ] ağız.
fenâ (A.) [ ﺎﻨﻓ ] 1.yokluk. 2.kötü.
fenâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻨﻓ] yok olucu, fani.
129