OsmanliTurkcesiSozlugu

fa’âl (A.) [ لﺎﻌﻓ ] hareketli, çalışkan.
fa’âliyyet (A.) [ ﺖﻴﻝﺎﻌﻓ ] hareketlilik, çalışma.
fâcia (A.) [ ﻪﻌﺝﺎﻓ ] 1.acıklı olay. 2.felaket. 3.dram.
fâciât (A.) [ تﺎﻌﺝﺎﻓ ] 1.acıklı olaylar, facialar. 2.felaketler.
fâcir (A.) [ ﺮﺝﺎﻓ ] 1.günah işleyen. 2.karşı cinse düşkün olan.
fağfur (F.) [ رﻮﻔﻐﻓ ] Çin imparatoru.
fağfûrî (F.) [ یرﻮﻔﻐﻓ ] çini.
fahâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﺨﻓ ] 1.yücelik, ululuk. 2.kıymet.
fahhâr (A.) [ رﺎﺨﻓ ] övüngen.
fâhir (A.) [ ﺮﺧﺎﻓ ] 1.değerli. 2.şerefli, onurlu.
fâhiş (A.) [ ﺶﺣﺎﻓ ] 1.aşırı. 2.büyük. çirkin, kötü.
fâhişe (A.) [ ﻪﺸﺣﺎﻓ ] fuhuş yapan kadın.
fâhişehane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻪﺸﺣﺎﻓ ] genelev.
fahr (A.) [ ﺮﺨﻓ ] övünç, kıvanç.
fahrî (A.) [ یﺮﺨﻓ ] 1.onursal. 2.ücret almadan, kendi isteğiyle
fahşâ (A.) [ ﺎﺸﺤﻓ ] fuhuş.
fâhte (A.) [ ﻪﺘﺧﺎﻓ ] güvercin, yaban güvercini.
fahûr (A.) [ رﻮﺨﻓ ] övüngen.
fâide (A.) [ ﻩﺪﺋﺎﻓ ] yarar, kazanç, fayda.
fâidebahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﻩﺪﺋﺎﻓ ] yararlı, faydalı.
F
125