OsmanliTurkcesiSozlugu

erzel (A.) [ لذ را ] en rezil, en aşağılık.
erzen (F.) [ نزرا ] darı.
erziş (F.) [ شزرا ] değer, kıymet, itibar.
erzîz (F.) [ ﺰیزرا ] kalay.
es’ad (A.) [ ﺪﻌﺱا ] çok mutlu.
es’âr (A.) [ رﺎﻌﺱا ] fiyatlar.
es’ile (A.) [ ﻪﻠﺌﺱا ] sorular.
esâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺱا ] isimler.
esâret (A.) [ ترﺎﺱا ] tutsaklık.
esâs (A.) [ سﺎﺱا ] asıl, kök, temel.
esâsât (A.) [ تﺎﺱﺎﺱا ] asıllar, esaslar.
esâsen (A.) [ ﺎﺱﺎﺱا ] aslında.
esâtîr (A.) [ ﺮﻴﻃﺎﺱا ] 1.mitoloji. 2.uydurma sözler.
esâtîz (A.) [ ﺬﻴﺕﺎﺱا ] 1.ustalar. 2.üstadlar.
esb (F.) [ ﺐﺱا ] at.
esbâb (A.) [ بﺎﺒﺱا ] sebepler.
esbâb -ı mûcibe [ ﻪﺒﺝﻮﻡ بﺎﺒﺱا ] gerekçe, gerekçeler.
esbâb -ı mücbire [ ﻩﺮﺒﺠﻡ بﺎﺒﺱا ] zorlayıcı sebepler.
esbâb -ı zarûriyye [ ﻪیروﺮﺽ بﺎﺒﺱا ] zorunlu sebepler.
esbak (A.) [ ﻖﺒﺱا ] önceki, daha önceki, eski.
esed (A.) [ ﺪﺱا ] arslan.
esef (A.) [ ﻒﺱا ] üzülme, hayıflanma.
esefâ (A.) [ ﺎﻔﺱا ] vah vah, eyvahlar olsun, yazık!
119