OsmanliTurkcesiSozlugu

erbain (A.) [ ﻦﻴﻌﺑرا ] kırk. hadîs-i ~ kırk hadis.
erc (F.) [ جرا ] değer.
ercmend (F.) [ ﺪﻨﻤﺝرا ] değerli, saygın.
ercümend (F.) [ ﺪﻨﻤﺝرا ] değerli, saygın.
erfa’ (A.) [ ﻊﻓ را ] çok yüce, çok yüksek.
erganun (F.) [ نﻮﻨﻏرا ] org.
ergevân (F.) [ ناﻮﻏرا ] erguvan.
erguvân (F.) [ ناﻮﻏرا ] erguvan.
erguvânî (F.) [ ﯽﻥاﻮﻏرا ] erguvan rengi.
erîke (A.) [ ﻪﮑیرا ] taht.
eriş (F.) [ شرا ] arşın.
erkâm (A.) [ مﺎﻗرا ] 1.rakamlar. 2.yazılar.
erkân (A.) [ نﺎﮐرا ] 1.direkler. 2.temeller, esaslar. 3.ileri gelenler, üst düzeyde
bulunanlar. 4.önderler.
erkân-ı harbiyye-i umûmiyye [ ﻪﻴﻡﻮﻤﻋ ءﻪﻴﺑﺮﺣ نﺎﮐرا ] genel kurmay başkanlığı.
ermeğân (F.) [ نﺎﻐﻡرا ] armağan.
erneb (A.) [ ﺐﻥرا ] tavşan.
erre (F.) [ ﻩرا ] testere.
ervâh (A.) [ حاورا ] ruhlar.
erz (F.) [ زرا ] değer, kıymet.
erzâk (A.) [ قازرا ] yiyecek, erzak.
erzân (F.) [ نازرا ] 1.ucuz. 2.yaraşır, layık.
erzânî (F.) [ ﯽﻥازرا ] 1.ucuzluk. 2.liyakat, yeterlilik.
118