OsmanliTurkcesiSozlugu

elyâf (A.) [ فﺎﻴﻝا ] lifler.
elyevm (A.) [ مﻮﻴﻝا ] bugün.
elzem (A.) [ مﺰﻝا ] çok gerekli.
em’â (A.) [ ﺎﻌﻡا ] bağırsaklar.
emâkin (A.) [ ﻦﮐﺎﻡا ] mekanlar.
emân (A.) [ نﺎﻡا ] aman dileme.
emânât-ı mübâreke (A.-F.) [ ﻪﮐرﺎﺒﻡ تﺎﻥﺎﻡا ] kutsal emanetler.
emânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻡا ] 1.eminlik. 2.emanet.
emânetdâr (A.-F.) [ راد ﺖﻥﺎﻡا ] emanetçi.
emâneten (A.) [ ﺔ ﻥﺎﻡا ] emanet olarak.
emârât (A.) [ تارﺎﻡا ] işaretler, belirtiler.
emâre (A.) [ ﻩرﺎﻡا ] işaret, belirti.
emaret (A.) [ ترﺎﻡا ] beylik, emirlik.
emced (A.) [ ﺪﺠﻡا ] çok onurlu, çok şerefli.
emel (A.) [ ﻞﻡا ] arzu.
emhâl (A.) [ لﺎﻬﻡا ] mühletler.
emhâr (A.) [ رﺎﻬﻡا ] mehirler.
emîn (A.) [ ﻦﻴﻡا ] 1.güvenilir. 2.emniyetli.
emir (A.) [ ﺮﻡا ] buyruk, emir.
emîr (A.) [ ﺮﻴﻡا ] bey, emirlik başkanı, emir.
emir ısdâr edilmek (A.-T.) emir çıkartılmak.
emirnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺮﻡا ] ferman, emir belgesi.
emkine (A.) [ ﻪﻨﮑﻡا ] mekanlar, yerler.
114