OsmanliTurkcesiSozlugu

efsunger (F.) [ ﺮﮕﻥﻮﺴﻓا ] 1.afsuncu. 2.büyüleyici.
efsûs (F.) [ سﻮﺴﻓا ] yazık, çok yazık, eyvahlar olsun.
efsürde (F.) [ ﻩدﺮﺴﻓا ] 1.donuk. 2.üzgün, moral çöküntüsü içinde. 3.duygusuz.
efşüre (F.) [ ﻩﺮﺸﻓا ] sıkılmış meyva suyu.
efvâc (A.) [ جاﻮﻓا ] bölükler.
efvâh (A.) [ ﻩاﻮﻓا ] ağızlar.
efyûn (F.) [ نﻮﻴﻓا ] afyon.
efzâr (F.) [ راﺰﻓا ] alet, araç gereç.
efzâyiş (F.) [ ﺶیاﺰﻓا ] artış.
efzûn (F.) [ نوﺰﻓا ] fazla.
eger (F.) [ ﺮﮔا ] eğer.
ehad (A.) [ ﺪﺣا ] 1.bir, tek. 2.Tanrı.
ehâdîs (A.) [ ﺚیدﺎﺣا ] hadisler.
ehadiyyet (A.) [ ﺖیﺪﺣا ] 1.birlik. 2.Tanrı’nın birliği.
ehâlî (A.) [ ﯽﻝﺎها ] ahali, halk.
ehass (A.) [ ﺺﺧا ] başlıca.
ehdâf (A.) [ فاﺪها ] hedefler.
ehemm (A.) [ ﻢها ] en önemlisi.
ehemmiyet atfetmek önem vermek, önemsemek
ehemmiyet kesb eylemek önem kazanmak.
ehemmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻤها ] önem.
ehibbâ (A.) [ ﺎﺒﺣا ] dostlar.
110