OsmanliTurkcesiSozlugu

afv (A.) [ﻮﻔﻋ] bağışlama, af.
âgâh (F.) [ﻩﺎﮔﺁ] haberdar.
âgâh etmek haberdar etmek.
âgâh olmak haberdar olmak.
âgâhî (F.) [ﯽهﺎﮔﺁ] haberdarlık.
âgeh (F.) [ﻪﮔﺁ] haberdar.
âgehî (F.) [ﯽﻬﮔﺁ] haberdarlık.
âgîn (F.) [ﻦﻴﮔﺁ] dolu.
âgûş (A.) [شﻮﻏﺁ] kucak.
âğâliş (F.) [ﺶﻝﺎﻏﺁ] kışkırtma.
ağayân (T.-F.) [نﺎیﺎﻏﺁ] ağalar.
âğâz (F.) [زﺎﻏﺁ] 1.başlama. 2.başlangıç.
ağbiyâ (A.) [ﺎﻴﺒﻏا] kalın kafalılar.
âğişte (F.) [ﻪﺘﺸﻏﺁ] bulaşmış, bulanık.
ağlâl (A.) [لﻼﻏا] 1.boyunduruklar. 2.zincirler.
ağlât (A.) [طﻼﻏا] hatalar.
ağleb [(A.) [لﺎﻤﺘﺣا ﺐﻠﻏا] çoğunlukla, genellikle, sık sık.
ağleb -i ihtimâl [لﺎﻤﺘﺣا ﺐﻠﻏا] büyük bir ihtimalle, büyük bir olasılıkla.
ağnâ (A.) [ﯽﻨﻏا] en zengin.
ağnâm (A.) [مﺎﻨﻏا] koyunlar.
ağniyâ (A.) [ﺎﻴﻨﻏا] zenginler.
ağniye (A.) [ﻪﻴﻨﻏا] şarkılar.
ağrâs (A.) [ساﺮﻏا] fidanlar.
11