OsmanliTurkcesiSozlugu

edîbe (A.) [ ﻪﺒیدا ] 1.bayan edebiyatçı. 2.edepli bayan.
edille (A.) [ ﻪﻝدا ] 1.deliller. 2.rehberler.
edîm (A.) [ ﻢیدا ] tabaklanmış deri. 2.yüzey, yüz.
ednâ (A.) [ ﯽﻥدا ] 1.en aşağı. 2.alçak mı alçak.
edvâr (A.) [ راودا ] devirler, çağlar.
edviye (A.) [ ﻪیودا ] ilaçlar, devalar.
edyân (A.) [ نﺎیدا ] dinler.
edyâr (A.) [ رﺎیدا ] manastırlar.
ef’âl (A.) [ لﺎﻌﻓا ] 1.fiiller. 2.hareketler, eylemler.
ef’î (A.) [ ﯽﻌﻓا ] engerek yılanı.
efâzıl (A.) [ ﻞﺽﺎﻓا ] 1.seçkin insanlar. 2.bilginler.
efdal (A.) [ ﻞﻀﻓا ] en üstün, en iyi.
efgân (F.) [ نﺎﻐﻓا ] feryat etme, figan etme.
efkâr (A.) [ رﺎﮑﻓا ] fikirler, düşünceler.
efkâr -ı âmme [ ﻪﻡﺎﻋ رﺎﮑﻓا ] kamuoyu.
eflâk (A.) [ کﻼﻓا ] gökler, felekler.
efrâd (A.) [ داﺮﻓا ] fertler, bireyler.
efrenc (A.) [ ﺞﻥﺮﻓا ] Batılı, Avrupalı.
efsâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻓا ] 1.masal. 2.efsane.
efsâr (F.) [ رﺎﺴﻓا ] yular.
efser (F.) [ ﺮﺴﻓا ] subay.
efser (F.) [ ﺮﺴﻓا ] taç.
efsun (F.) [ نﻮﺴﻓا ] afsun, büyü.
109