OsmanliTurkcesiSozlugu

dübb (A.) [ بد ] ayı.
dübür (A.) [ ﺮﺑد ] 1.makat. 2.arka.
dücâce (A.) [ ﻪﺝﺎﺝد ] tavuk.
düçar-ı inkıtâ olmak kesintiye uğramak.
düdil (F.) [ لدود ] ikircikli, tereddütlü.
dühûr (A.) [ رﻮهد ] 1.devirler. 2.dünyalar.
dühül (F.) [ ﻞهد ] davul.
düm (F.) [ مد ] kuyruk.
dümbâl (F.) [ لﺎﺒﻥد ] 1.kuyruk. 2.peş, art.
dümel (A.) [ ﻞﻡد ] kan çıbanı.
dümûy (F.) [ یﻮﻡود ] kırçıl.
dünbâl (F.) [ لﺎﺒﻥد ] 1.kuyruk. 2.peş, art.
dünbek (F.) [ ﮏﺒﻥد ] dümbelek.
dünîm (F.) [ ﻢﻴﻥود ] ikiye bölünmüş.
dünyâperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘﺎﻴﻥد ] dünya düşkünü.
dünyevî (A.) [ یﻮﻴﻥد ] dünya ile ilgili.
dürc (A.) [ جرد ] 1.kutu. 2.mücevher kutusu. 3.sevgilinin küçük ağzı.
dürd (F.) [ درد ] tortu.
dürdâne (A.-F.) [ ﻪﻥادرد ] 1.inci tanesi. 2.sevgili.
dürdkeş (F.) [ ﺶﮐدرد ] tortulu şarap içen.
dürer (A.) [ ررد ] inciler.
dürr (A.) [ رد ] inci.
dürrâ’a (A.) [ ﻪﻋا رد ] ferace.
104