OsmanliTurkcesiSozlugu

duhân (A.) [ نﺎﺧد ] 1.tütün. 2.duman.
duht (F.) [ ﺖﺧد ] kız.
duhter (F.) [ ﺮﺘﺧد ] kız.
duhûl (A.) [ لﻮﺧد ] giriş, içeri girme.
duhûl etmek girmek, içeri girmek.
duhûliye (A.) [ ﻪﻴﻝﻮﺧد ] giriş ücreti.
dumûr (A.) [ رﻮﻡد ] körelme.
dûn (A.) [ نود ] 1.aşağı, alt. 2.aşağılık, adi.
dûnperver (A.-F.) [ روﺮﭘ نود ] aşağılık kimseleri koruyan.
dûr (F.) [ رود ] uzak.
dûrbîn (F.) [ ﻦﻴﺑرود ] dürbün.
dûrdest (F.) [ ﺖ ﺱدرود ] ırak, çok uzak.
dûrendîş (F.) [ ﺶیﺪﻥارود ] ileri görüşlü, ileriyi düşünen.
dûrî (F.) [ یرود ] uzaklık.
durûb-i emsâl (A.-F.) [ لﺎﺜﻡا بوﺮﺽ ] atasözleri.
durûd (F.) [ دورد ] 1.övgü. 2.selam.
dûst (F.) [ ﺖﺱود ] 1.dost. 2.sevgili. 3.Tanrı.
dûş (F.) [ شود ] dün gece.
dûş (F.) [ شود ] omuz.
dûşîze (F.) [ ﻩﺰﻴﺵود ] kız, matmazel.
dûzah (F.) [ خزود ] cehennem.
dü (F.) [ ود ] iki.
dübâre (F.) [ ﻩرﺎﺑود ] tekrar, yeniden.
103