OsmanliTurkcesiSozlugu

dilsûhte (F.) [ﻪﺘﺧﻮﺱ لد] bağrı yanık, gönlü yaralı.
dilsûz (F.) [زﻮﺴﻝد] yürek yakan.
dilşâd (F.) [دﺎﺸﻝد] gönlü şen.
dilşâd etmek gönlünü şenlendirmek, mutlu etmek.
dilşâd olmak gönlü şenlenmek, mutlu olmak.
dilşikâr (F.) [رﺎﮑﺵ لد] gönül avcısı.
dilşiken (F.) [ﻦﮑﺵ لد] kalp kıran.
dilşikeste (F.) [ﻪﺘﺴﮑﺵ لد] kalbi kırık.
dilteng (F.) [ﮓﻨﺕ لد] yüreği daralmış, sıkıntılı.
dilteşne (F.) [ﻪﻨﺸﺕ لد] can atan.
dimâğ (A.) [ غﺎﻡد ] 1.beyin. 2.bilinç, şuur.
dindârî (A.-F.) [ یراﺪﻨید ] dindarlık.
dînen (A.) [ ﺎﻨید ] dince, din bakımından.
dînî (A.) [ ﯽﻨید ] dinsel.
dîr (F.) [ ﺮید ] geç.
dirahşân (F.) [ نﺎﺸﺧرد ] parlak, parlayan.
diraht (F.) [ ﺖﺧرد ] ağaç.
dirâyetli (A.-T.) bilgili ve kavrama yeteneği olan.
direfş (F.) [ ﺶﻓرد ] 1.sancak. 2.bayrak.
direm (F.) [ مرد ] dirhem, akçe, gümüş para.
dirîğ (F.) [ ﻎیرد ] esirgeme.
dirîğ etmek esirgemek.
dirîğâ (F.) [ ﺎﻐیرد ] ne yazık ki, vah vah, eyvahlar olsun.
101