OsmanliTurkcesiSozlugu

dilber (F.) [ﺮﺒﻝد] gönül alan, güzel, sevgili.
dilbeste (F.) [ﻪﺘﺴﺒﻝد] gönlü bağlanmış, aşık.
dilcû (F.) [ﻮﺠﻝد] gönlün aradığı, güzel, sevgili.
dildâde (F.) [ﻩداد لد] gönlünü vermiş, aşık.
dildâr (F.) [راﺪﻝد] gönül tutan, sevgili.
dildüzd (F.) [دزد لد] gönül hırsızı.
dilefgâr (F.) [رﺎﮕﻓا لد] gönlü yaralı, aşık.
dilefrûz (F.) [زوﺮﻓا لد] gönül aydınlatan, sevgili.
dilfigâr (F.) [رﺎﮕﻓ لد] gönlü yaralı, aşık.
dilfirîb (F.) [ﺐیﺮﻓ لد] gönül aldatan, sevgili.
dilgîr (F.) [ﺮﻴﮕﻝد] kırgın, alınmış.
dilgüdâz (F.) [زاﺪﮔ لد] gönül eriten, yürek törpüsü.
dilgüşâ (F.) [ﺎﺸﮕﻝد] iç açıcı, ferahlık verici.
dilhâh (F.) [ﻩاﻮﺨﻝد] gönlün istediği.
dilhaste (F.) [ﻪﺘﺱاﻮﺨﻝد] gönlü yaralı.
dilhırâş (F.) [شاﺮﺧ لد] yürek parçalayan.
dilhûn (F.) [نﻮﺨﻝد] yüreği kanlı, içi kan ağlayan.
dilîr (F.) [ﺮﻴﻝد] yürekli, yiğit.
dilkeş (F.) [ﺶﮑﻝد] cazibeli, gönül çekici.
dilnişîn (F.) [ﻦﻴﺸﻨﻝد] makbul, hoş.
dilnüvaz (F.) [زاﻮﻥ لد] gönül okşayan.
dilpesend (F.) [ﺪﻨﺴﭘ لد] gönlün beğendiği.
dilrübâ (F.) [ﺎﺑﺮﻝد] gönül hırsızı, gönül çalan.
100