atatürk'ün sosyal ve kültürel politikaları - Atatürk Araştırma Merkezi

84
SEDA BAYINDIR ULUSKAN
ların köycülüğe dönmelerinin artık çok zor olduğunu, ancak bundan
sonraki süreçte bu hareketin aktörlerinin Meksika ve Türkiye olabileceğini
yazmıştır. Görüldüğü gibi Nusret Köymen tam bir köycüdür.
Köymen’e şehir hayatı hiçbir şekilde cazip gelmemekte ve tamamen
köy üzerine bir yaşam tasarlamaktadır. Çünkü şehirlerde ekonomik
emniyet yoktur, insanların aç kalma ihtimali vardır ve ahlâki bozukluklar
giderek yaygınlaşmaktadır. Ancak Köymen tüm bu fikirlerine
rağmen şehirleri lüzumsuz ve yok saymaz. Sadece esas alınması
gereken unsurun, köy ve köylü olduğunun altını çizmeye çalışır ve
buna sonuna kadar da inanır. O, yazdığı bütün yazılarında hareket
noktasını köy olarak belirlemiş, “köy ülküsü kafalara yerleştirilmeli
ve günlük işler bu ülküler doğrultusunda yapılmalıdır” 153 diyerek bu
konudaki şiarını da ortaya koymaya çalışmıştır.
Türkiye’de köycülük çalışmalarına yön verilmesinde, köy tartışmalarının
canlı tutulmasında önemli bir rol oynayan Nusret Köymen,
köyün ve köycülük cereyanının geliştirilmesi için bazı öneriler
de getirmiştir. Örneğin, makinaların köy evlerine dağıtılması bunların
başında gelmiştir. Yalnız burada ana gaye, “iktisaden müstakil
köylü aileler vücuda getirmek” 154 olarak belirlenmiştir. Bunun için
köylünün yiyeceğini temin edecek kadar bir toprak ve hayvan sahibi
olmasının lüzumu üzerinde durmuş ve bu konuda bir de köycülük
programı kaleme almıştır. 1935 yılında yayımlanan Köycülük Programına
Giriş isimli kitabında ise köy ve köyün kalkınması için gereken
her konuya temas etmiştir. Köyde dil, iskân, toprak meselesi,
ağalık, köylünün idareye iştiraki, köy sanatları, medeni ihtiyaçları,
köyün ana meseleleri, köycülüğün esasları ve köylüyü yetiştirmenin
yolları vs. kitabının ana başlıklarıdır. Kitabın en önemli özelliği
mevcut problemleri tespit etmesi ve bazı çözüm önerileri getirmesidir.
Şöyle ki; 1930 ortalarında 17-18 milyon olarak tahmin edilen
Türkiye nüfusunun yaklaşık %80’inin kır ve köylerde yaşadığı, ancak
Türkiye’de köylerin içinde bulunduğu durumun pek de iç açıcı
bir durumda bulunmadığı, herşeyden önce iktisadi bir geriliğin
olduğu, köylünün para bulmakta güçlük çektiği, köy sanatlarının
giderek azaldığı, yaşam ve sanat konusunda belli bir cehaletin ve
153 Nusret Kemal, “Köycülüğün Esasları”, Ülkü, C. IV, S. 20, Ekim 1934, s. 148-
150.
154 Kemal, a.g.m., s. 151.