atatürk'ün sosyal ve kültürel politikaları - Atatürk Araştırma Merkezi

ATATÜRK’ÜN SOSYAL VE KÜLTÜREL POLİTİKALARI 359
yerinde “İstanbul musikisini Cihan musikisiyle telife imkan yoktur.
Onu kendi haline bırakmak zorunludur” diyerek konu hakkındaki
fikrini açıkça ortaya koymuştur.
Yine aynı günlerde harekete geçen Cumhuriyet gazetesi, okurları
arasında müzik inkılâbına destek bulmak amacıyla bir “Ulusal
Musiki Yarışması” dahi düzenlemiştir. Nitekim yapılan elemeler sonucunda
halk müziğine yararlı olacak nitelikte güfte gönderenlere
gazete para ödülü dağıtmıştır 790 .
Basında alaturka-alafranga müzik tartışmalarına ilginç yorumlar
getiren yayın organlarından biri de dönemin en önemli ve en popüler
mizah dergilerinden Akbaba’dır. 1935 yılının sonunda Orhan Seyfi
imzasıyla çıkan “Alaturka Musiki” başlıklı yazı, o günlerde alaturka
müziğe olan bakış açısını mizahi açıdan ele alan ve insanı düşündüren
bir içeriğe sahiptir. Orhan Seyfi Orhon bu yazısında şöyle yazmıştır:
“Alaturka musikinin ne halde olduğunu anlamak ister misiniz?
Şu haber kâfi, sanırım:
-Münir Nurettin Cavaya konser vermeye gitmiş!
Hani, bilirsiniz ya, Bekri Mustafa Ayasofyaya imam olmuş, bir
cenaze de telkin veriyormuş, mezarın başına gidip demiş ki:
-Ey filân ibni filân! Sana öbür dünyada ne var? diye sorarlarsa,
Bekri Mustafa Ayasofyaya imam oldu, de, alt tarafını anlarlar.
Alaturkanın en meşhur sanatkârı Münir Nurettinin Cavaya gidişinden
de onun aramızdaki mevkii anlışılıyor, Allah selâmet versin,
bu delikanlı, alaturkayı canlandırmaya çok çalıştı. Smokinle sahneye
çıktı, ayakta şarkı söyledi, elini şakağına koymadı, ağzını burnunu
çarpıtmadı; medetleri, heyheyleri kısa kesti.. Fakat, ne yaptıysa
olmadı, ehlihu, mahallihu derler. Nihayet o da yerini buldu. Alaturka
musiki fes gibi, sarık gibi, hacıyağı gibi müstemleke malıdır.
Müşterilerini oralarda aramalı. Eğer Münir Nurettin işini bilirse bu
musiki ile bütün şarkı baştanbaşa dolaşabilir: Cavadan Efganistana
790 Aslan Tufan Yazman, Atatürkle Beraber, Devrimler, Olaylar, Anılar (1923-
1938), Türkiye İş Bankası Yay., Ankara 1969, s. 374-375.