atatürk'ün sosyal ve kültürel politikaları - Atatürk Araştırma Merkezi

304
SEDA BAYINDIR ULUSKAN
amaca ulaşmanın ilk adımını da müzik eğitimi ve bu eğitimi veren
kurumların oluşturulması şeklinde belirlemiştir. Nitekim verilen uğraşlar
sonuçsuz kalmamış ve hareket 1934’te Ankara’da bir konservatuarın
oluşturulmasıyla hız kazanmıştır. Geçen sürede ise meselenin
detayları düşünülüp tarşılmış ve konu halka yavaş yavaş sunularak
nabız yoklaması yapılmıştır. Bir arayış içinde olduğu görülen
Atatürk bu esnada;
“1) Enteresan bulduğu satırların altını çizerek, yerli yabancı
kaynakları incelemiş, Ziya Gökalp’in eserlerini devamlı surette okumuş
ve etkilenmiştir.
2) Yurt dışında müzik eğitimlerini tamamlayarak dönen gençlerle
tanışmış ve bunlara akşam yemeklerinde yer vermiştir. Akşam
yemeklerini zaman zaman bir müzik akademisine dönüştürmüştür.
Bu toplantılarda batıdan getirilen müzik kültürünün neler olduğunu
ayrıntılarına kadar öğrenmek istemiştir.
3) Yerli ve yabancı kişilerle görüşmeye, tartışmaya, önem
vermiştir” 642 .
Atatürk aynı günlerde kendisine özgü yöntemlerle çevresinde
bulunan kişilerin tepkilerini de ölçmeye çalışmıştır. Çünkü onun nezdinde
bu çok zor bir görevdir. Bu yüzden Atatürk, “en zor inkılâp”
olarak nitelendirdiği Müzik İnkılâbı için çok mesai harcamış ve bunu
her fırsatta dile getirmekten de asla kaçınmamıştır. Örneğin Atatürk
bir gün ortaya “En güç devrim nedir?” şeklinde bir soru atmıştır.
Herkese yönelttiği bu sorunun cevabını yine kendisi vermek zorunda
kalan Gazi, “Müzik Devrimi” olarak verdiği cevabına ilâveten de
“çünkü müzik devrimi şahsa önce kendi iç dünyasını unutturmayı,
sonra da yeni bir aleme yönelmeyi gerektirir. Onun için çok zordur...
çok zor ama, yapılacaktır” 643 demiştir.
Atatürk musiki konusundaki başka bir söyleşisinde ise müziğin
gerekliliği üzerinde durmuştur. 1925 yılında İzmir Kız Öğretmen
642 A. Naci Önöz, “Cumhuriyet Döneminde Müzik Yönüyle Atatürk”, I. Ulusal
Müzik Bilimleri Sempozyumu Bildirileri, İzmir, 1984, s. 205-206; Yavuz
Şen, “Atatürk, Cumhuriyet ve Türk Müziği”, Erdem, C. XI, S. 32, Eylül 1998,
s. 631.
643 Çambel, a.g.m., s. 1843.