atatürk'ün sosyal ve kültürel politikaları - Atatürk Araştırma Merkezi

128
SEDA BAYINDIR ULUSKAN
manla büyük ilgi çektiğini ve her tarafta aranmaya başladığını anlatmıştır
. Z. Sertel o günleri şöyle özetlemiştir: “Basın da sıkı bir baskı
altında yaşıyordu. Telefonla gazete başyazarlarına verilen emirlerin
dışına çıkılamazdı. En ufak bir hata yüzünden gazete haftalarca
kapatılır, sorumlular mahkemeye verilirdi. Yani tek kelime ile halk
nefes alamıyordu. Havasızlıktan ve hürriyetsizlikten boğuluyordu.
O zaman esen bu hoşnutsuzluk havasını Atatürk de sezmişti. Hatta
bundan dolayı rahatsızdı. Her taraftan gelen şikâyetleri işitiyor,
buna bir çare arıyordu. Baskıyı daha çok artırmanın yarardan çok
zarar vereceğini anlamıştı” 246 .
İşte bu baskının farkında olan Atatürk’ün, halkın şikâyetlerine
çare bulabilmek için kurduğu SCF sayesinde İstanbul’da Yarın ve
Son Posta ile İzmir’de çıkan Hizmet, Halkın Sesi ve Yeni Asır gibi
gazeteler de yeni partiyi destekleyerek CHP’ye tepki göstermeye
başlamışlardır. Bu durum siyasi arenada olduğu gibi bu kez de basında
bir iktidar-muhalefet ayırımının başgöstermesine neden olmuştur.
Aynı günlerde iktidar yanlısı gazeteler mali destek bulurken, muhalif
basın da kazanılmaya çalışılmıştır. Hükümetin ana hedefi ise bütün
basının rejimi desteklemesi hatta onun bir nevi sözcüsü haline getirilmesidir.
SCF’nın kurulması basını tekrar kısa süreliğine de olsa bir serbestliğe
kavuşmuştur. Ama SCF’nın yaptığı hatalar, partinin her türlü
muhalefetin toplandığı bir merkez haline gelmesi, bunun yarattığı
olumsuzluklar, partinin kendisini bir anda CHP’ye rakip olarak görmesi
ve halkın yeni partiye aşırı ilgisi CHP’yi rahatsız etmiş, bu da
partiye karşı tavırların sertleşmesine yol açmıştır. SCF’nın en büyük
hatalarından biri ise, partinin sözcüsü olabilecek bir gazeteye sahip
olmaması ya da bir gazete çıkarmaya yanaşmamasıdır. İktidarın pek
sevmediği Arif Oruç’un Yarın gazetesinin partinin sözcüsü durumuna
getirilmesi ise bütün dikkatleri üzerine çekmiştir. Siyasi rakibe ve
alternatife tahammülü olmayan CHP’nin muhalif basına olan tavrı
bu dönemde de hiç değişmemiştir ki bu da SCF’nın yıpratılmasına
fazlasıyla yetmiştir.
246 Zekeriya Sertel, Hatırladıklarım, Gözlem Yayıncılık, İstanbul 1977, s. 190-
192.