atatürk'ün sosyal ve kültürel politikaları - Atatürk Araştırma Merkezi

100
SEDA BAYINDIR ULUSKAN
nini tanıtmanın eğitim politiklarının ilk hedefi olacağını söylemiştir.
Ondan sonraki dönemde de verilen sözler tutulmaya, ülkenin temel
sorunlarından biri olan eğitim meselesi ele alınmaya çalışılmıştır.
Buradaki en hassas nokta şehirlerin haricinde en büyük ilginin ve
çabanın köylere gösterilmesi 185 ve köylünün kazanılmaya çalışılmasıdır.
Nitekim belirlenen bu hedefler doğrultusunda Atatürk’ün öncülüğü
ve başlattığı kültür politikaları doğrultusunda en küçük birime
kadar ulaşılarak buralara eğitim götürülmüştür. Köylülere okuma
yazmanın yanı sıra ziraat, hayat bilgisi, sağlık bilgisi, sebzecilik gibi
ana konuların dışında ev temizliği, ev döşeme, masalarda ayrı tabaklarda
yemek yeme gibi alışkanlıklar da kazandırılmaya çalışılmıştır.
Nihayet Halkevlerinden köycülük hareketine, köylünün eğitilmesi
projesinden köy öğretmeninin yetiştirilmesine kadar uzanan bu uzun
süreç, Atatürk’ün en büyük isteği olan halkın özellikle de köylünün
terbiye edilmesi, çağdaş eğitimin prensiplerinin belirlenmesi ve öğretmen
yetiştirme projesinin fikirden fiiliyata dönüşmesi ile noktalanmıştır.
C. Halkevleri ve Köycülük Çalışmaları
Halkevlerinin etkinlik gösterdiği önemli bölümlerden biri de
Köycülük Kolu ve onun çalışmalarıdır. Genelde kırsal alanı daha
doğrusu köyü hedef alan köycülük kolu, yaptığı çalışmalar neticesinde
hem köycülük akımının gelişmesine hem de kooperatifçiliğin
geliştirilip öğretilmesine büyük katkılar sağlamıştır. Halkevleri bu
bağlamda köylülerin yetiştirilmesi, onlara ilke ve inkılâpların öğretilip
benimsetilmesi ile kooperatifçilik ilkelerinin ve tarım tekniklerinin
öğretilmesi gibi bir misyonla yola çıkmıştır. Halkevlerinin
etkinlik gösterdiği dokuz koldan biri olan köycülük kolunun, bunlardan
başka köylerdeki sağlık ve yaşam koşullarının düzeltilmesi,
köylerdeki okuma yazma oranının yükseltilmesi ile köylü ve şehirli
arasındaki kültür farkının azaltılması gibi görevleri de söz konusu-
185 Ali Arayıcı, bu yaklaşımı, Kemalistlerin kırsal kesimde yaşayan insanları kazanmak
ve böylece kırsal alanda varolan iktidar boşluğunu kapatmak olarak
değerlendirmektedir (a.g.e., s. 129).