Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

Çeşitli Yönleriyle Kerbela • 83
kullanmıştır. Önceleri Basra valisi olan Ubeydullah b. Ziyad, Kûfe’ye
atanınca Basra’dan ayrılmadan önce halka bir konuşma yapmış ve
kendisinin Kûfe’ye gideceğini ve yerine kardeşi Osman’ı bırakacağını,
ona karşı gelen olursa hem onu hem de onun velisini suçlu suçsuz
ayırımı yapmadan öldüreceğini, kendisinin Ziyad’ın oğlu olduğunu ve
onun gibi hareket etmekten çekinmeyeceğini hatırlatmıştır. 97
Emevîlerin ateşli savunucularından olan Vali Ubeydullah, iktidar
aleyhine oluşabilecek muhalif hareketlere karşı acımasız
davranacağını söyleyerek insanların gözünü korkutmuş ve bu
tehditkâr duruşunu Kerbelâ sürecinde kamuoyunu sindirme adına bir
argüman olarak kullanmıştır.
Yezid, Ubeydullah’ı Kûfe’ye görevlendirdiğini bildiren
mektubunda şunları yazmıştır: “ Bu yazımı okur okumaz Kûfe’ye git.
Müslim’i ele geçirinceye kadar define arar gibi ara ve onu bulur
bulmaz öldür veya sürgün et. İki kanadın varsa kanatlan Kûfe’ye
uç”. 98 Yezid bu mektubunda Ubeydullah’tan adeta uçmasını
istercesine acele davranmasını istemekte ve iktidarlarına ortak olmak
isteyenlere karşı nasıl bir hassasiyet taşıdığını göstermektedir. Bu
aceleci görüntüsüyle Yezid, taraftarlarını psikolojik bir etki altına
almış ve bu aceleci görüntüsünü kendi taraftarlarına ve kamuoyuna
karşı bir argüman olarak kullanmıştır.
Aynı mektubun devamında Yezid, Hüseyin’in Kûfe’ye doğru
yola çıktığını haber aldığını ve bununla adeta valinin sınandığını, ya
Hüseyin’i öldürmesini ya da kendi ailesine bağlanmış olan nesebinin
kesilerek kendi babasının nesebine döndürüleceğini tehdidinde
bulunmuştur. 99 İnsanların zaaflarını çok iyi bilen Yezid, bu zaafları
kendi adına değerlendirmesini becerebilmiştir. Yezid, vali
Ubeydullah’ın zaaflarının farkında olan birisi olarak Kerbelâ
sürecinde ona karşı bu zaafları onu etkileme adına psikolojik
argümanlar olarak kullanmış ve bundan da istediği sonucu elde
etmiştir.
Ubeydullah b. Ziyad, Hurr b. Yezid’e bir mektup göndermiş ve
orada şunları yazmıştır: “Yazım sana ulaştığı zaman, elçim gelip
kavuştuğu zaman, Hüseyin ve adamlarını oldukları yerde çökert.
Onları susuz, sığınaksız, ağaçsız, otsuz, geniş ve bozkır bir yere indir.
Sana yazımı getiren elçime de emrimi yerine getirinceye kadar senden
97 Taberî, V, 358.
98 Zehebî, III, 201.
99 Ya’kûbî, II, 42.